■  مهران دالوندی

جغرافیا و توپوگرافی شهرستان گنبد به شکلی است که به علت عدم وجود شیب نیازمند توجه ویژه جهت تنظیف می باشد.

 وضعیت نظافت جوی ها در شهرستان گنبد کاووس بسیار تأمل برانگیز است!

اولا که نظافت تقریبا به هفته ای یک بار تقلیل یافته است. دوما وقتی هم که نظافت می شود فقط برگهای پاییزی و آشغالهای درشت از سطح آب کانیوها برداشته می شود. سوما وقتی لجن ته کانیوها (تقریبا ماهانه) برداشته می شود که از همه بدتر چرا که تقریبا نیمی از آسفالت پر از شیرابه و آب لجن می گردد. در اکثریت مواقع روی آسفالت نیز نظافت نمی گردد.آخه برادر من در کجای دنیا یک بیل سوراخ و یک گاری سوراخ تر ابزار کار مهندس بهداشت است؟؟!!

چقدر به این مهندسین بهداشت نحوه ی صحیح و بهداشتی لجن روبی جوی ها و کانیوها آموزش داده شده است؟

آیا اینکار نبایست با درجر(dredger) یا لایروب اتفاق بیفتد؟!

پس سلامتی همین مهندسین بهداشت یا سکنه چی می شود؟! مگر نه اینکه «اول ایمنی، سپس کار» بایستی رعایت شود. ماسک مخصوص و دستکش ویژه آنها کجاست ؟! آیا دستان این عزیزان آسیب نمی بیند؟! ریه های آنها با آنهمه بوی بد متصاعد شده از لجن ها چطور کنار می آیند؟! اصلاً این نوع جوی ها و کانیوها تا چه حد هایجنیک یا بهداشتی است؟!

میزان آهک پاشی یا سم پاشی کانیوها و جوی ها هر چندسال یکبار است ؟! بطور قطع تعداد موش های موذی از جمعیت شهرستان نیز بیشتر است ولی چون مانند کوه یخ می باشد فقط نوک آن که بیرون آب است دیده می شو و میزان زیر آب آن بعدا معلوم می شود وقتیکه  پاندومی طاعون نیز به سراغ مردم مظلوم بیاید. پس تکلیف اگو چی شد ؟؟!!هرچند تمامی معایب مذکور را با رعایت سلسله مراتب (مشخصاً در شهرک فرمانداری) ابتدا به خود مهندس بهداشت سپس به پیمانکار، بازرس شهرداری و... متذکر شده ام ولی گوش اگر گوش تو، ناله اگر ناله من، البته چیزی که بجایی نرسد فریاد است. اگر قرار است که جوی ها و کانیوها به این نحوه غیر بهداشتی و هر از چندگاهی تمیز شوند همان بهتر است که نظافت نشود. البته عده قلیلی از همین مهندسین بهداشت با این وسایل ابتدایی و مسافت طولانی تعیین شده برای آنها به بهترین شکل ممکن کار خود را انجام می دهند که جای تقدیر و تشکر نیز دارد. آنها روزی حلال را بر سفره خود می برند.