اهدای خون جلوه بارزی از ایثار و جانفشانی برای نجات همنوعان است که با توجه به گسترش انواع بیماریهای نوظهور و بروز حوادث ناگوار در جامعه، ضرورت تعمیم و اشاعه این کار خداپسندانه از جمله استان گردشگرپذیر گلستان بیش از پیش احساس می شود. به گزارش ایرنا، تابستان سال ۶۵ بود بعد از امتحانات ثلث سوم مدارس همراه پدر و مادر و خانواده عمویم با هم به مسافرت رفتیم،  بعد از ۹ ماه درس و مدرسه واقعا یک مسافرت جانانه می توانست حال مان را خوب کند. با پسر عموهایم رضا و سعید قرار گذاشتیم مسیر رفت را با ماشین عمویم و برگشت با ماشین پدرم بیاییم تا در کنار هم دوستانه از مسافرت لذت بیشتری ببریم. تماشای شیراز زیبا و تخت جمشید با آن همه شکوه و عظمت تاریخی و اصفهان نصف جهان مرا ذوق‌زده می کرد، آنقدر در این سفر به ما خوش گذشت که نفهمیدم کی تمام شد؛ موقع برگشت به شهرمان شده است همه چیز خوب و عالی پیش می رفت. انتظار می رفت که این سفر به عنوان یکی از شیرین ترین خاطرات دوران کودکی ام رقم بخورد  اما در آخرین ساعات سفر وقتی اتومبیل در جاده های پر پیچ در پیچ  محور پر تردد هراز آمل در حرکت بود.

ناگهان ریزش کوه و در ادامه سنگ هایی که یکی پس از دیگری به پایین سقوط می کرد، من فقط همین اتفاق را به یاد دارم تا چشم باز کردم در بیمارستان بودم؛ دستهایم شکسته و آتل بسته شده بود. از پرستارم پرسیدم که اینجا کجاست و پدر و مادرم کجا هستند. پرستار با مهربانی دست نوازشی بر سرم کشید و گفت: پسرم اینجا بیمارستان است پدر و مادرت هم در اتاق دیگری بستری هستند. گفتم: چه شده است. گفت: کوه ریزش کرد و متاسفانه خودروی شما و چند نفر دیگر آسیب دید و سرنشینان را به این بیمارستان آوردند. چند روزی در بیمارستان بستری بودم روزی پرستار به کنارم آمد و بعد از مقدمه چینی فراوان به من فهماند که مادرم در این حادثه فوت کرد. دنیا دور سرم چرخید هیچ چیز نمی شنیدم صدای صوتی ممتد در گوشم نواخته می شد. پرستار گفت: به دلیل خونریزی شدید ناشی از جراحت حادثه، مادرم به خون فوری نیاز داشت اما به دلیل کمبود گروه خونی مادرم که جزو گروه های نادر است و آن روز در بیمارستان وجود نداشت مادرم را از دست دادم.

اگر یک یا چند واحد خونی مورد نیاز مادرم در بیمارستان بود این اتفاق تلخ برایم نمی افتاد، اتفاقی که مسیر زندگی مرا تغییر داد؛ تصمیم گرفتم زمانی که بزرگ شدم و به سن قانونی اهدای خون رسیدم همیشه خون اهدا کنم. به یاد مادر مهربانی که همین کمبود خون مرا از دامن پر مهرش محروم کرد. الان ۳۶ سال از آن دوران می گذرد و من همواره جزو اهداکنندگان مستمر خون هستم. سورنا پسر دوستم علی است که متاسفانه به  بیماری هموفیلی مبتلاست، از نزدیک دیدم و می بینم که یک واحد خون چطور می تواند حیات و زندگی انسان ها را تحت تأثیر قرار دهد، مایع جان بخشی که در رگ های ما جاری است می توان به دیگران هدیه داد که هدیه زندگیست به اطرافیان. و در این سالها مصمم شدم در ترویج اهدای خون یکی از افراد موثر جامعه باشم تا بتوانم نقش فردی خود را در این امر مهم ایفا کنم و خوشحالم این که تا امروز  توانستم شماری زیادی از اطرافیان گرفته تا دوستان و همکارانم را برای اهدای خون تشویق کنم که در این راه موفق بوده ام. اما نکته ای که در گذر چند بهار عمرم ذهنم را مشغول کرده این است که کشورم و استانم همچنان با کمبود خون مواجه است و مسوولان امر در استان های کشور نیز در گفت و گو با رسانه ها درخواست مکرر اهدای خون از شهروندان را دارند.  پرسشی که در این ارتباط می توان مطرح کرد این است چرا نتوانستیم در فرهنگ سازی اهدای خون در جامعه موفق عمل کنیم که دیگر اصرار یا درخواست مکرر نداشته باشیم؟ آیا مردم از مزایای اهدای خون آگاهی کامل دارند؟ آیا مراکز درمانی یا هر مرکز مربوط دیگر همیشه باید با کمبود گروه های خونی مواجه باشد؟ تا کی باید منتظر بود نظیر چنین نیازهای اساسی جامعه برطرف شود یا حداقل کمتر دغدغه ای وجود داشته باشد. یک شهروند گرگانی در پاسخ به این سوال که آیا از اهداکنندگان خون هستید یا نه، گفت: هر پنج سال یک مرتبه خون اهدا می کنم اما هنوز در متن جامعه بسیاری از افراد  مثل من هستند از مزایای اهدای خون اطلاعات کاملی ندارند. رضا رسولی مقدم، فرهنگ سازی و اطلاع رسانی را لازمه استمرار اهدای خون در جامعه برشمرد و افزود: مسوولان امر باید در همه مناطق استان و شهرستان ها با در نظر گرفتن جمعیت آن منطقه یا محله، پایگاه انتقال خون سیار دایر کنند تا اهداکنندگان خون مشکلی در ایاب و ذهاب نداشته باشند. وی با اشاره به جمعیت زنان یادآور شد: اکنون نیمی از جمعیت کشور را زنان تشکیل می دهند، پرسش این است آیا برای اهدای خون زنان در جامعه آگاهی بخشی لازم انجام شده است؟ چرا برای این بخش از جمعیت کشور تدابیری اندیشیده نشده است؟ 

مهناز کریمی، دانشجوی ترم آخر رشته پزشکی و شهروند گرگانی مهمترین اثر اهدای خون را نجات زندگی انسان ها وآگاهی از سلامت جسمانی ذکر کرد و گفت: اهدای مکرر خون به میزان زیادی فرد را در برابر ابتلا به بیماریهای قلبی - عروقی محافظت می کند. وی افزود: در جریان اهدای خون ضربان قلب، فشار خون، دمای بدن، نوع گروه خونی و تشخیص کم خونی در صورت وجود داشتن مورد آزمایش قرار می گیرد. وی درباره برخی از شرایط لازم که اهداکنندگان خون باید دارا باشند، گفت: دارا بودن شرایط مناسب جسمی و روحی، داشتن حداقل ۱۷ سال، داشتن وزن بالاتر از ۵۰ کیلوگرم، داشتن فاصله مناسب از اهدای قبلی، مبتلا نبودن به کم خونی و بیماری های قابل انتقال از شرایط لازم برای اهدای خون است.

این پزشک عمومی خاطرنشان کرد: درصورت وجود مواردی مانند مصرف برخی داروها، آلرژی های مهم مانند آسم، تب یونجه، فشار خون بالا، دیابت، بیماری های قلبی، ریوی، کلیوی و کبدی، سابقه تزریق خون و فرآورده های آن، خالکوبی و حجامت، سابقه اعتیاد به موادمخدر تزریقی، سابقه صرع یا تشنج، سابقه جراحی در شش ماه اخیر، دوران حاملگی و شیردهی در فرد اهداکننده حتما باید پزشک انتقال خون در جریان قرار گیرد. کریمی خوردن بیشتر داروها را مانع از اهدای خون ندانست و گفت: مصرف برخی از داروها ممکن است مانع به شمار آیند که در این باره باید با پزشک مستقر در مرکز انتقال خون صحبت کرد. مدیرکل انتقال خون استان گلستان گفت: خون‌های اهدایی علاوه بر تامین نیاز خونی مراکز بیمارستانی به مصرف دست کم هزار و ۴۰۰ بیمار مبتلا به نارسایی کلیه (دیالیزی)، تالاسمی و هموفیلی و همچنین مصدومان سوانح رانندگی و جراحی‌های پزشکی می‌رسد. فاطمه محمدی ذخیره خون استان را  افزون بر ۹ روز اعلام و اضافه کرد: بیشترین نیاز خونی استان در شرایط کنونی به گروه‌های A و B منفی و O مثبت است. محمدی یادآور شد: سال گذشته بیش از ۵۱ هزار نفر در استان خون اهدا کردند که در مقایسه با سال ۹۹، ۴.۸ درصد افزایش را نشان می‌دهد. وی از نیاز استان به راه‌اندازی ۲ واحد سیار انتقال خون خبر داد و گفت: در این خصوص نیازمند اعتباری  بالغ بر ۲۰۰ میلیارد ریال برای خرید اتوبوس هستیم. محمدی همچنین تصریح کرد: برای محل نگهداری پلاسما باید سردخانه ای در پایگاه منطقه انتقال خون گلستان راه اندازی شود که برای این پروژه هم ۵۰ میلیارد ریال اعتبار درخواست شده است. زنان و مردان از ۱۸ سال تا سن ۶۰ سالگی و در صورت اهداکننده مستمر بودن تا سن ۶۵ سالگی می‌توانند خون اهدا کنند. جمع‌آوری خون از داوطلبانِ اهدای خون و آماده سازی آن برای نجات بیماران و مصدومان، ایجاد پایگاه در بیمارستان‌ها و واحدهای سیار و ثابت جهت تهیه خون، ثبت اطلاعات لازم به منظور دعوت برای اهدای خون به هنگام ضرورت و توزیع خون و فرآورده‌های آن به مراکز درمانی و بیمارستان ها از جمله وظایف سازمان انتقال خون ایران است.