■  احسان مکتبی

دیروز چهارم تیرماه بود. چهارم تیرماه 1367 دشمن در منطقه مجنون به گردان مسلم بن عقیل که بیشتر رزمندگان آن بچه های منطقه گرگان و دشت بودند، حمله کرد و بعد درگیری سنگین که از اولین لحظات صبح با حمله شیمیایی به پشت خط و آتش تهیه شدید در خط اول آغاز شد، توانست خطوط رزمندگان ما را جابجا کند.  مردان باشکوهی چون سید احمد حسینی، عباس سلامتی و جوانان دلاوری مثل جعفر نظری و کوروش کمیزی به شهادت رسیدند و پیکرهای مطهرشان بر زمین ماند.  در میان این نام ها سید احمد حسینی، جایگاه دیگری دارد. سید احمد، پنجمین شهید خانواده حسینی ها است. او انسان مومن، اهل تهجد، شجاع و بذله گویی بود به این خاطر  میدانم امروز که بیش از سی  و چهار  سال از شهادت او میگذرد بزرگواریهایش در خرمشهر، شلمچه و... را همه دوستان بیاد دارند.  صبحگاه پیش از همه بر میخاست  و قبل از اذان به نماز شب و تهجد می ایستاد و بعد بر پشت بام های خرمشهر به رسایی اذان می گفت؛الله اکبر   الله اکبر ..  سید احمد هر روز با صدای الله اکبرش بانگ بیداری می نواخت. آنگاه آهسته در گوش یکایک ما جوانترها  میگفت فلانی وقت نماز است ، فلانی وقت نماز است بر می خاستیم به نماز. سید اهل بذله گویی بود، هیچگاه نمیشد در جمع بچه ها باشیم و سید چیزی برای گفتن و شاد کردن ما نداشته باشد. ضمن آنکه بسیار متشرع بود، بسیار نیز شادمان بود. بر روی ابرها راه میرفت. دو سه باری بسیار صریح گفت: من این بار شهید می شوم و پیکرم نیز مفقود خواهد شد و گفت این را به فلانی  نیز گفته ام. ما البته حرفهایش را جدی می گرفتیم و حس می کردیم که ماندنی نیست. ولی با این همه هوای ما جوانترها را داشت.  به سنگرهای ما سر می زد و دلگرمی می داد.  یک بار به سنگر نگهبانی آمد و گفت: فلانی نترس من هستم، نگران نباش و می کوشید خیال همگان  از بودن و حمایتش راحت باشد.  خدا او و رزمندگان دلاور گردان مسلم را بیامرزد که در چنین روزی که روز آنهاست در برابر دشمن ایستادند. بسیاری به شهادت رسیدند و برخی نیز بازگشتند. چهارم تیر روز گردان مسلم بن عقیل و روز سید احمد حسینی و سید احمدهاست. یاد محمد علی قندهاری، محسن قربانی و... را نیز که آن روزها بودند و امروز با دوستان شهیدشان روزگار می گذرانند را  نیز گرامی می داریم. به گمانم لازم بود تا در سالروز شهادت این انسانهای شریف چون بیهقی در عزای بونصر  قلم را لختی بر آنها  بگریانم.

 یادشان گرامی و راهشان مستدام