دکتر مهران قجری _ این جمله را زیاد شنیده ایم که همه ما مسافران یک کشتی هستیم و از آنجا که انسانها زندگی اجتماعی دارند، رفتار و واکنش های هر یک از ما، چه بخواهیم و چه نخواهیم بر روی هم اثرگذار خواهد بود. هیچ کس نمی تواند بگوید که من زندگی مستقلی دارم و زندگی دیگران به من و‌ زندگی من به دیگران ارتباطی ندارد و هیچ یک از ما نمی‌تواند خود را از تحولات و معادلات سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی در محیط زندگی جدا بداند. از این منظر، حتی در دورترین نقطه جغرافیایی از ما اگر واقعه ای در حال رخ‌دادن است، قطعا روزی تأثیرات و عوارض مختلف آن، کم یا بیش و دیر یا زود بر ما تاثیرش را خواهد گذاشت. نشریه اقتصادی اکونومیست در جدیدترین شماره اش عکس روی جلد نشریه را به بحران غذا در جهان اختصاص داده است. در این عکس به جای دانه‌های گندم، عکس جمجمه انسان کشیده شده است و روی آن نوشته شده: فاجعه غذا در حال وقوع است. امنیت در حوزه غذایی بیش از آنچه تاکنون می اندیشیدیم مهم است، به طوری که امروز حیات ما را تهدید می کند و متاسفانه بر خلاف ادعای دولتمردان، معیشت مردم به نظام بین‌الملل و اتفاقات و سیاستهای جهانی گره خورده است. بله همه ما سوار بر یک کشتی هستیم و به‌ نظر می‌رسد بحران  غذا، همه کشورها را با چالش های جدی روبرو خواهد کرد و قطعا ما هم از این بحران بی نصیب نخواهیم بود. مساله دیگر این است که برای تامین امنیت غذایی خود باید غذای بیشتری تولید کنیم، اما تولید بیشتر غذا، محیط زیست، حیات جانوری و گیاهی و منابع پایه آب و خاک را به خطر می اندازد. چنانچه در استان گلستان این اتفاق به وقوع پیوسته و ما بیش از ظرفیت و تحمل منابع و محیط زیست، در این سرزمین حاصلخیز، غذا تولید کرده ایم. تولید غذای بیشتر، زیان از دست دادن منابع پایه، منابع طبیعی و آلودگی محیط زیست را به دنبال داشته و هزینه های جبران‌ناپذیری برای نسل آینده به همراه دارد. بنابراین، همه ما نیازمند بازنگری در شیوه برخورد با محیط زیست و مدیریت بهینه مصرف منابع آب و خاک که تامین کننده ی غذای ماست، هستیم.