حدود پنج ماه از شیوع ویروس مرگبار کرونا در کشور می گذرد بسیاری از کسب و کارها در این برهه از زمان دچار مشکل شدند. کنترل همه گیری کرونا نیازمند کم شدن ارتباطات انسانی غیرضروری است و آنچه فاصله گذاری اجتماعی خوانده شده  زیرا زنجیره ی شیوع ویروس جز این قطع نمی شود و نخواهد شد. به تبع این کار به کاهش بسیاری از فعالیتهای اقتصادی منجر شده است  و تبعاتش نیز دامنگیر همه ی اقشار جامعه به خصوص قشر آسیب پذیر شده است زیرا بدیهی است  که کساد و بی رونقی کسب و کارها بیش از همه  هزینه های اقتصادی را به دهک های پایین درآمدی تحمیل می کند. افزایش هزینه های دولت به دلیل هزینه های درمانی و سلامت و پایین بودن توان مالی دولت در حمایت از کسب و کارها به دلیل مشکلات بودجه ای از جمله مسایلی است که گریبان دولت  روحانی را در سال پایانی به سختی می فشارد. امروز با بحرانی در جهان مواجه هستیم که بی شک اگر نگوییم بی سابقه لااقل کم سابقه بوده است و به تبع آن کسب و کارها به ناچار باید تلاش کنند از راه پر سنگلاخ و ناشناخته ی پیش رو با چالش های کمتری بگذرند. کاهش فرصت های کسب و کار در برخی از حوزه ها و افزایش فرصت ها در برخی زمینه ها مانند کسب و کارهای الکترونیکی، بهداشت و درمان و سلامتی و.... شرایط ویژه ای را به وجود آورده است بنابراین و بر اساس این شرایط جدید در دوره ی  پساکرونا نیازمند تغییر نگرش ها و سبک زندگی هستیم. تسهیل و رفع موانع تولید اگر پیش ازین لازم بود  امروز و در شرایط همه گیری این ویروس دیگر یک ضرورت است. مسوولان وظیفه دارند با رفع موانع و مشکلات تولید و همچنین اعطای تسهیلات به بنگاه‌های تولیدی و........و اقدامات کارآفرینانه برای حل مشکلات، یافتن راهکارهای جدید  و خلاقانه برای کسب درآمد، بهره برداری از ظرفیت ها و توانمندی های موجود برای حمایت از مشاغل آسیب دیده از کورونا تلاش کنند.