■  با مسوولیت سردبیر

هفتم مرداد برای ایرانیان مصادف است با جشن امردادگان. بر اساس سنت ایران باستان هر ماه هنگامی که با روز خود برابر می شد، جشن بر پای داشته می شد و به اینگونه، شادی و نشاط را در میان مردم زنده نگه می داشتند. ماه اَمرداد و جشن اَمردادگان امروزه به نام مردادگان، در بین مردم رایج است. مرداد به معنی نیستی و مرگ است اما وقتی حرف الف در اول مرداد قرار می‌گیرد، آن را نفی می‌کند و به بی مرگی  و جاودانگی، تغییر معنی می‌دهد. امرداد یکی از صفات اهورامزدا در گات‌ها است که دلالت بر بی مرگی و جاودانگی و زوال ناپذیری اهورامزدا دارد. امرداد نگهبان گیاهان و سبزه ها و مراقب سر سبزی و طراوت زمین است.  در متن بندهشن آمده است: امُردادِ بی‌مرگ، سَروَرِ گیاهانِ بی‌شمارست؛ زیرا او را به گیتی، گیاه، خویش است. گیاهان را رویانَد و رَمهِ گوسفندان را افزاید؛ زیرا همهِ دام‌ها از او خورند و زیست‌کنند. بر این اساس ایرانیان موظف به حفظ و نگهداری سر سبزی و طراوت زمین و به تعبیر امروزیان محیط زیست بوده اند و حفظ و نگهداری محیط زیست  برای آنها امری مقدس و وظیفه ای الهی بوده است. آنگونه که می بینیم دستان  ما از آداب و رسوم و سنتهای اصیل و ارزشمند مملو است. در دورانی که بسیاری از ملتهای تازه به دوران رسیده می کوشند برای خود تاریخی دست وپا کنند، ما می توانیم مفتخر به سنتهای خود باشیم و با پشتیبانی آنها راه خود را در دنیای مدرن و پیچیده ی امروزپیدا کنیم. ملتی که حرفی برای گفتن دارد، ملتی که ریشه اش در سنتهای باستان است و  شاخ و برگهایش در  هوای مدرنیته تنفس می کند، می تواند در همه ی عرصه های فرهنگی و تاریخی نقشی تاثیر گذار داشته باشد.