■  سوفیا جمالی صوفی

چاق، کور، کر، عقب مانده ی ذهنی، بخشی از کلماتی هستند که جامعه ی ما برای صحبت کردن درباره ی افراد دارای معلولیت های جسمی یا ذهنی به کار می‌گیرد. معلولیت فقط آسیب جسم یا ذهن نیست، معلولیت حاصل موانعی است که جامعه در مقابل افرادی که دارای این آسیب ها هستند، قرار می‌دهد. این موانع می تواند نگاه های اجتماعی و موانعی که در محیط وجود دارد، باشد. آن ها به خاطر جامعه معلولند. این محدودیت آن ها نیست، محدودیتی است که جامعه برای آن ها ایجاد کرده است. برای تغییر نگاه جامعه به افراد معلول و چگونگی پذیرش آنها، نیاز به فرهنگ سازی گسترده ای است که نهادهای متولی باید این را در سرلوحه فعالیت های خود قرار دهند. ناگفته نماند سایر افراد جامعه نیز با تغییر نگاه و ارتباط صحیح با افراد دارای معلولیت می توانند در این فرهنگ سازی نقش به سزایی ایفا نمایند. اگر مردم رویکردی مثبت داشته باشند، همه چیز می تواند به سمت بهتر شدن تغییر کند. گاهی وقت ها دیگران فکر میکنند که افراد دارای معلولیت به دلیل احساس ترحمی که دیگران نسبت به آن ها دارند، موفق میشوند؛ اما اصلا اینطور نیست. آن ها با وجود ناتوانایی ها به اهدافشان می رسند نه به خاطر آنها. داشتن معلولیت هیچ ارتباطی به دستاوردهای آن ها ندارد. افراد ناتوان افرادی هستند که توانایی های متفاوت دارند و باید به آن ها فرصتی داده شود تا بتوانند خودشان را ابراز کنند و نشان بدهند که یک نقص جسمی می‌تواند ظاهر آن ها را تغییر دهد، اما آنچه را که احساس میکنند، نمیتواند تغییر بدهد. این افراد کارهایی را انجام داده اند که افراد توانا نمیتوانند انجام بدهند. اگر اعتقاد داشته باشند که معلولیت مانع موفقیت میشود واقعا همینطور میشود! درست است که در انجام کارها با چالش های بیشتری روبه رو هستند و هر نوع معلولیت نیاز به حمایت و کمک های متفاوتی دارد اما مهم ترین چیز نگرش مثبت و اعتماد بنفس است که اگر این دو ویژگی را داشته باشند، هیچ مانعی نمیتواند آنها را از رسیدن به موفقیت باز دارد.