مریم جعفری_ صبح ساعت ۵ بیدار می شدم تا 6 و نیم درس می خواندم  و بعد به مدرسه می رفتم. بعد از مدرسه می رفتم تمرین و از آنجا مستقیم می رفتم سر کار.

این بخشی از صحبت های پسری است که هدف دارد. پسری که استعدادش را شناخته و حالا برای پرورش آن هرکاری می کند و تمام سختی ها را به جان می خرد. محمد اشرفی فوتبالیست گلستانی است که همزمان به کار و ورزش و تحصیل می پردازد. او می گوید: با توکل به خداوند و امید می شود به هرچه خواهی رسید و در راه رسیدن به خواسته ها هیچ چیز نمی تواند مانع باشد. محمد اشرفی که اکنون ورزشکار برگزیده گلستان است، هیچوقت دست از تلاش برنداشته و با قدرت به راه خود ادامه می دهد. در این راستا خبرنگار گلشن مهر گفتگویی با این ورزشکار جوان گلستانی داشته که در ادامه می خوانید.

لطفاً خودتان را معرفی کنید و بفرمائید در چه رشته ای فعالیت می کنید؟ محمد اشرفی هستم.  19 ساله و دارای مدرک دیپلم رشته تجربی. سال هاست در رشته ورزشی فوتبال و دو استقامت فعالیت دارم. همچنین در رشته های رزمی مثل بوکس و موی تای هم مهارت دارم ولی به صورت حرفه ای آن ها را دنبال نمی کنم.

یک بیوگرافی از دوران ورزشی خود بدهید. بفرمائید از کی این ورزش را آغاز کردید؟ چطور به این رشته علاقمند شدید؟ از چه تیمی آغاز و الان در چه تیمی هستید؟فوتبال را از ۹ سالگی و زیر نظر آقای شهروز باغانی در تیم استقلال گرگان شروع کردم. در آنجا شرایط فوتبالی بسیار خوبی داشتم، اما به دلیل عدم دور شدن از تحصیل، خانواده ام با ادامه دادن این ورزش مخالفت کردند که نتیجه این مخالفت موجب دوری یک ساله من از میادین فوتبال شد. پس از سال ها مجدداً به فوتبال بازگشته و طی ۷ سال در تیم هلال احمر گرگان زیر نظر اکبر محمدی بازیکن صبا باتری تهران و حسن گلستانی فعالیت کردم.

در طول این سال ها در چه تیم هایی و زیر نظر چه مربیانی بازی کردید؟در این ۷ سال، یک سال به طور قرضی به تیم پرسپولیس نوین گرگان لیگ برتر نونهالان استان رفته  و دو سال هم در لیگ مازندران فعالیت داشتم. در سن ۱۴ سالگی و پیش از حضور در لیگ مازندران دچار مصدومیت شده به طوری که بر اساس گفته پزشکان دیگر امکان بازی کردن فوتبال را نداشتم، اما پس از چهار ماه توانستم نایب قهرمان مسابقات دوی ۱۵۰۰ متر و ۸۰۰ متر دانش آموزی شوم. پس از این ماجرا به تیم استقلال جنوب تهران پیوسته و تا سن 18 سالگی در این تیم حضور داشتم. برای مدتی نیز با تیم نوین کشاورز علی آبادکتول به همکاری پرداخته اما به دلیل برخی مشکلات مالی این همکاری ادامه پیدا نکرد.

موفقیت خود را در ورزش مدیون چه کسی یا کسانی می دانید؟فوتبال و زندگی ام را مدیون خداوند متعال و مادرم هستم. قطعاً بدون لطف و حمایت های بی پایان آن ها خیلی زود فوتبال برای من تمام می شد.

فکر می کنید خانواده ها چقدر در ترغیب فرزندان به ورزش موثرند؟به نظر من بخش زیادی از علاقه فرزندان به ورزش تحت تاثیر خانواده ها شکل می گیرد. آن ها نقش اثرگذاری در این موضوع دارند و خانواده ها هستند که انتخاب می کنند فرزندشان در آینده چه مسیری را انتخاب کند. اگرچه علاقه کودک و استعداد نیز در این امر دخیل است، اما نمی توان از تاثیر خانواده ها غافل شد. در این راستا معتقدم خانواده، محیط و سبک زندگی، شکل دهنده بیش از 80 درصد آینده یک کودک هستند.

خانواده شما در این مسیر چه نقشی داشتند؟خانواده من هیچوقت اهل ورزش و فوتبال نبودند و طبیعتاً پشتیبانی خاصی از سوی آن ها نداشتم. از نظر مالی نیز، ما در وضع متوسطی هستیم و آن ها توان حمایت مالی از من را نداشتند.

در این مسیر با چه چالش هایی روبرو شده و می شوید؟به نظرم بزرگترین مانع برای من حضور در مکانی است که هیچگونه جای پیشرفتی ندارد. سال هاست که تنها وعده های شیرینی به ورزشکاران می دهند اما هیچکدام عملی نمی شود. مسئله دیگر حضور واسطه ها در ورزش است. آن ها با دریافت مبالغ هنگفت، پای افراد بی استعداد را به ورزش باز کرده و موجب شده اند کیفیت بازی ها و ورزش افت کند و افرادی که توانایی و استعداد بیشتری دارند، دیده نشوند. در این راستا ورزشکاران واقعی و حرفه ای انگیزه خود را از دست داده و در برخی مواقع به ورزش خود پایان می دهند. اما شاید اصلی ترین چالش در ورزش، علی الخصوص فوتبال، آینده مبهم ورزشکار باشد. اینکه هر لحظه ممکن است دچار مصدومیت شده و برای همیشه از میادین ورزشی دور شوی. اگرچه عشق به ورزش در وجود ورزشکاران است و بدون ترس و واهمه به مسیر خود ادامه می دهند، اما این ترس همیشه همراه ماست.

آیا امکانات استان پاسخگوی نیازهای شما بوده است؟هیچ امکاناتی در استان گلستان وجود ندارد. با یک نگاه ساده به مسابقات ورزشی و حضور در تمرین ها متوجه خواهید شد که ورزشکاران ما در چه شرایط سخت و بدون امکانات در حال تمرین و بازی هستند.

این کمبودها چقدر می تواند مانع پیشرفت ورزشکاران شود؟طبیعتاً اثر مستقیم این کمبودها بر ورزشکار است و ما فقط در سخت ترین شرایط تلاش می کنیم تا مسیر خود را ادامه دهیم.

به عقیده شما مسئولان چطور می توانند برای توسعه ورزش استان کمک کنند؟هر ساله ورزشکاران گلستانی به دیگر استان های کشور مهاجرت می کنند تا بتوانند به ورزش خود ادامه دهند. چنانچه بسترهایی ایجاد شود تا آن ها، که همگی جزو استعدادهای ناب ورزشی هستند، در استان خود مانده و در همین جا به ورزش خود ادامه دهند، می تواند یک قدم بزرگ از سوی مسئولان استانی در مسیر توسعه ورزش گلستان باشد. موضوع دیگر، بحث احیا و احداث استادیوم کریم آباد بوده که سال هاست مطالبه ورزشکاران گلستانی است.

به عنوان آخرین سوال، برای آینده ورزشی خود چه برنامه ای دارید؟بزرگترین هدف و چشم انداز من حضور در تیم های اروپایی است. هرگز دست از تلاش برنداشته و برای رسیدن به هدفم نا امید نخواهم شد.