فاطمه سراوانی _ وقتی می خواهیم درباره روابط عمومی در قرن 21 یا هر پدیده دیگری سخن بگوییم، باید در ابتدا به این نکته بسیار مهم توجه کنیم که در چه زمان و در چه متنی در حال سخن گفتن از آن پدیده هستیم، تا بتوانیم آن پدیده را درست و دقیق فهم کرده و بر اساس فهم دقیق و درست برنامه ریزی کنیم. دنیا در 5 دهه گذشته چند گام اساسی برای تغییر برداشته است، شاید به تعبیری روشن بتوان گفت؛ از دنیایی با فناوری دستی به دنیایی با فناوری دیجیتال وارد شده است. جهانی شدن (globalization) و سپس خلق دنیای مجازی و اینک که در آستانه  metaverse  متاورس هستیم همه، گامهایی است که بشر توانسته است، خلق کند. پنجاه سال پیش شرکتهای چند ملیتی تعبیر شگفتی بود.50 سال پیش درد مشترک برای شهروندان جهانی اصطلاح عجیب و نا مفهومی بود. 50 سال پیش هر ملتی سر در زندگی خود داشت و حداکثر با نامه یا روزنامه و یا چیزی از این دست از احوال یکدیگر آگاه می شدند. تلویزیون و رادیو جدیترین اسباب اطلاع رسانی بود، اما دنیا با ظهور اینترنت به دهکده مبدل شد. با تولد نت، خبرها در کمتر از دقیقه برای دنیا ارسال شد و کم کم موج فناوری گسترش پیدا کرد. تا دو دهه پیش برای شهروند ساکن آفریقای جنوبی  دیدار آنلاین از شمالی ترین بخش کره زمین به رویا می مانست اما امروز واقعیتی است که همه با آن زندگی می کنیم. تنها در کمتر از دو دهه از اینترنت به فضای مجازی و ارتباطات تصویری آنلاین وارد شده ایم و هنوز با دنیای مجازی کنار نیامده ایم که دنیا در حال گذر اپلیکیشن و موبایل و دنیای مجازی است و در حال سلام دادن به متاورس است. متاورس دنیایی در بی دنیایی است. زمانی در بی زمانی است. ما نمیدانیم چیست فقط میدانیم که گویا از این پس باید با آوا تارهای خود زندگی کنیم. با همذات های خود. دنیای متفاوتی که قرار است بشر به آن وارد شود ناشناخته است و در چنین دنیایی ما مسوولیت پیچیده ترین بخش یعنی ارتباطات که بنیادی ترین بخش این تغییر نیز هست را بر عهده داریم. ما مدیران ارتباطات در دنیای سیال  هستیم. ما مدیران ارتباطاتی هستیم در دنیای سراسر تغییر. مفاهیم امروز برای فردا کارایی ندارد، مفاهیم فردا  هم حتی برای فردا. این دنیای فرا روی ماست. هر روز از ما راههای جدید طلب می کند. مشکلات نو، راه حل های نو می خواهند. امروز ما در روابط عمومی می دانیم باید در برابر رقبایی در میدان بازی کنیم که امپراطوری رسانه ای آنها دنیا را به تسخیر خود در آورده است. هژمونی رسانه های رقیبان در لحظه حقیقت را آنگونه که دوست دارد باز تولید و مخاطبان را با خود همراه می کند. سرعت بر همه چیز مقدم شده است و مردم در بمباران اطلاعات، وقتی برای تصمیم ندارند. در چنین احوالی، ما مدیران ارتباطات هستیم. بر این اساس دنیا نو می شود و ما برای تمشیت امور نیازمند انسانهایی نو هستیم. با مدیران نو که مفاهیم را خوب درک کنند و بدانند در کدام مقطع تاریخی مسوولیت را به عهده گرفته اند. باید با تمام توان در نوسازی خود بکوشیم. فرصت تنگ است و کار بسیار و مخاطبان در انتظار. اگر ما تولید نداشته باشیم و شهروندان را همراه نکنیم، دیگران به سرعت آنها را از ما خواهند ستاند و ما دست خالی خواهیم ماند.

مدیر روابط عمومی سازمان

جهاد کشاورزی گلستان