خوانش تاریخ، درس های بسیاری برای ما و زندگی امروز دارد. می توانیم با مطالعه تاریخ با گذر از نقطه ضعف ها راههای ارتقا را بکاویم و راه رفته اجدادمان – اگر اشتباه بوده است – را  نرویم. اصولا باید این جمله معروف هگل متفکر مغرب زمین را همواره بخاطر داشت که ملتی که از تاریخ خود خبر نداشته باشد، ملت تهیدستی است. بر این اساس باید بگوییم ایرانیان باستان مردمانی به غایت شاد بوده اند و همواره دنبال بهانه ای برای شادمانی، برای نمونه در دی ماه چهار جشن رسمی داشته اند که در آن روزها به شادمانی می پرداختند. آنها در اولین روز دی روز میلاد فرخنده خورشید جشن خرم روز را بر پای میداشتند و در هشتمین روز دی یعنی دی به آذر روز دومین جشن دیگان و در پانزدهم دی ماه روز دی به مهر سومین جشن دیگان و در بیست و سوم دی ماه روز دی به دین روز چهارمین جشن دیگان را بر پای می داشتند.  این روزها اگر چه حال دل هیچ یک از شهروندان این دیار سر و سامان ندارد و همه در وجودشان طوفانی بر پاست اما نباید فراموش کنیم برای رسیدن به یک زندگی معمولی و رو به توسعه باید به فکر بازگرداندن نشاط به جامعه ایرانی بود. ما میدانیم شادابی و نشاط  یکی از حلقه های مفقوده جامعه امروز ایران بوده و هست و باید مدیران برای بازگرداندن حال خوب به مردم برنامه ای معلوم داشته باشند و الا با دامن زدن به اندوه و غم نمی توانیم به توسعه جامعه غم زده خود امیدوار باشیم. یک جامعه اگر می خواهد پیشرو باشد و جوانان و بانوان و همه شهروندان آن امیدوار به آینده  باشند، باید جامعه ای بانشاط، شاداب و پر تلاش باشد والا از خمودگی و اندوه توسعه متولد نمی شود  و برای رسیدن به این غایت باید برنامهای تعریف شده داشت./با مسوولیت سردبیر