با مسوولیت سردبیر

تغییرات اقلیمی، وقوع خشکسالی و به تبع آن کمبود شدید منابع آبی که روز به روز بر شدت نگرانی ها در این باره می افزاید، موجب شده که تولید بیشتر مواد غذایی از اهمیت ویژه ای برخوردار شود. بر همین اساس، کاهش چالش های اقتصادی فعالان بخش کشاورزی و تکمیل زنجیره غذایی از تولید تا سفره مردم، موضوعی است که همه کارشناسان این حوزه و فعالان بخش کشاورزی نسبت به رفع آن اتفاق نظر دارند. سوال این است که تشکل های کشاورزی چه نقشی و چه جایگاهی در برنامه ها و تصمیم گیری های مهم بخش کشاورزی دولتی دارند؟ آیا تشکل های حال حاضر در بخش کشاورزی استان توانسته اند کشاورزان را راهبری کنند؟ آیا جهاد کشاورزی از ظرفیت تشکل های بخش کشاورزی و نقش آفرینی آنان در زنجیره ارزش محصولات کشاورزی بهره ای می برد؟ و آیا تشکل های تولیدی، توزیعی و خدماتی در سیاستگذاری و برنامه ریزی بخش کشاورزی جایگاهی دارند؟ دفاع از حقوق کشاورزان،  قیمت‌گذاری و تعیین تعرفه‌ها، ساماندهی زنجیره تولید و تامین محصولات کشاورزی، نظارت و کنترل بر تولید، بهبود شرایط تولید، صادرات و واردات محصولات کشاورزی، همکاری با جهاد کشاورزی در افزایش دانش کشاورزان و تولیدکنندگان و ترویج شیوه‌های نوین کشاورزی، جزو وظایف تشکل ها و اصناف کشاورزی است. تشکل‌ها پشتوانه توانمند بخش اجرایی کشاورزی در کنار تولیدکنندگان، کشاورزان و بهره‌برداران هستند و بخش کشاورزی اگر از ظرفیت تشکل ها استفاده کند جدای از اینکه کشاورزی را مردمی خواهد کرد، می تواند به تقویت بخش کمک کرده و چالش ها و مشکلات موجود در این حوزه را برطرف کند. بخش دولتی به دلیل محدودیت منابع مالی قادر به رفع مشکلات کشاورزان و حمایت از آنان نیست. پیگیری و مطالبه خواسته های قانونی بهره برداران، وظیفه ای است که اگر توسط تشکل ها به طور دقیق انجام شود، می تواند اعتماد کشاورزان را جلب کند و آنوقت می توان به آینده کشاورزی امیدوار بود.