صفی یزدانیان درباره شیوه انتخاب نام فیلم می‌گوید: «خیلی سال پیش «پاییز پدرسالار»، مارکز را با ترجمه حسین مهری خوانده بودم و بعد هم کتاب را گم کردم، اما چند سطر از تک‌گویی راوی خطاب به محبوبش که به روال مارکز بیشتر طنینی شعرگونه دارد، در ذهنم مانده بود. نوشتن فیلمنامه که جلو رفت، دیدم چقدر بخشی از آن تک‌گویی برای عنوان این فیلم مناسب است. آن چند سطر چنان‌که در یاد من مانده چنین چیزی بود: "... کجاست عطر شیرین بیان نفست در این بوی گند غذای سرد؟ گل سرخت کجاست؟ عشقت کجاست؟ در دنیای تو ساعت چند است؟

(بخشی از مصاحبه صفی یزدانیان با روزنامه شرق)

این هفته به سراغ یکی از دلی ترین و خصوصی ترین فیلم های سینما رفته ایم که البته و صد البته لاجرم بر دل بسیاری از مخاطبان خاص و عام سینما نشسته. انتخاب موضوعات شخصی و تجربه زیستی در بسیاری از مواقع نه تنها باعث فاصله با مخاطب که نمی شود، هیچ؛ بلکه حسی غریب آشنایی هم در او به وجود می آورد.