با مسوولیت سردبیر

تقدیر ملت ایران آن بوده است که اقوام مختلف در کنار یکدیگر با آرامش و امنیت تا به اکنون زندگی کنند، شاید بخشی از این آرامش و تساهل و مدارای بین ایرانیان را باید در رفتار و آموزه های بزرگان آنها جستجو کرد. بزرگانی که در میان همه اقوام ایرانی پراکنده اند و جالب آن است از پس سالها می توان مبتنی بر آموزه های آنها مسیر مدارا و مهرورزی به انسانها را ادامه داد. جناب مختومقلی فراغی که این روزها گلستان در تب و تاب بزرگداشت ایشان به سر می برد  نیز در زمره همین بزرگان است. او که ملتهای مسلمان را دعوت به همراهی و همزیستی می کرده است و برای باورهای دیگران احترام قايل بود و مسلمانان را امت واحده می خواست، احترام به نوع بشر، دوست داشتن و مودت و مهربانی را ترویج می کرد و عشق برایش متاعی مقدس بود، هنوز هم در میان ایرانیان و ترکمن های این سرزمین جاری است. این آموزه ها یا آموختنی های این چنین در اندیشه های بزرگان اقوام دیگر ایرانی نیز حضور داشته است. از شهریار در آذربایجان، بابا طاهر در همدان، سعدی در شیراز، ابوسعید در خراسان و .... تا فردوسی و مولانا و ... با چنین آموزه هایی ذهن و روح ایرانیان را سرشار کرده اند. ایران، نماد ملتی است که آن را می توان نمونه ای از وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدت دید و کوشید حرمت چنین جایگاهی از تنوع و تکثر را حفاظت کرد. به این خاطر هنگامی که به مناسبتی سالگشت یکی از این بزرگان و مفاخر ایران زمین است باید بکوشیم ضمن گرامیداشت آن بزرگ، اندیشه های انسانی و اخلاقی آن ها را شرح و بسط دهیم تا نسل نو آمده در کشاکش هجوم اندیشه های جدید، ریشه های خود را بشناسند و هویت خود را گم نکند. بزرگداشت این شخصیت ها امروزه در عصر هوش مصنوعی یک ضرورت انکارناپذیر برای ایرانیان است تا بنیادهای اقتدار خود را بشناسیم و بدانیم امروز بر دوش کدام انسانها ایستاده ایم و میراث دار چه کسانی هستیم. به این خاطر شایسته است با نامگذاری مکانی مناسب، نام این بزرگ را در مرکز استان گرامی بداریم تا صفا و صمیمیت بین اقوام گلستانی، جلوه ای عینی تر پیدا کند