امروز ۲۵ مهر( 17 اکتبر2023 )روز جهانی ریشه کنی فقر است. این روز برای جامعه ای که بر اساس آمارهای دولتی و رسمی نزدیک به ده میلیون نفر فقیرند،  پدیده ای قابل لمس است. داده‌های مرکز پژوهش‌های مجلس می گوید، نزدیک به سی میلیون نفر در ایران  زیر خط فقر به سر می‌برند و این در حالیست که برهمان اساس، حدود ۳ میلیون خانواده دچار فقر مطلق هستند. اگر بُعد متوسطِ خانواده در کشور را براساس آخرین داده‌های مرکز آمار ایران، ۳.۳ نفر در نظر بگیریم، امروز جمعیتی بالغ بر ۹ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر در کشور دچار فقر مطلق هستند به عبارت ساده‌تر، نزدیک به ده میلیون نفر از تامین ساده‌ترین نیازهای خوراکی و مسکن، ناتوانند و نمی‌توانند کالری مورد نیاز برای زندگی روزانه را به دست آورند. این رقم در شهرهایی مانند تهران که خط فقر از سی میلیون تومان هم بیشتر است چهره کریه خود را بیشتر نشان می دهد. اجاره خانه های سر سام آور، تورم افسار گسیخته در کنار هزینه های مختلف زندگی مانند هزینه های تحصیل و... نشانه های فقر عمومی در جامعه امروز ایران است. استمرار فقر عمومی درگام اول به حذف هزینه آموزش و تربیت در خانوار منجر می شود و در گامهای بعدی خانوار را از پوشاک مناسب و تغذیه لازم محروم می کند و در نهایت پس از کمتر از یک دهه شهروندانی روی دست شما می گذارد که از تربیت، آموزش و اقتصاد معمولی هم به دور افتاده اند. ادامه این روند فشارهای روانی و عصبی، از هم پاشیدگی خانواده ها و گسترش طلاق ها و بدخویی ها در خیابان و زندگی عمومی را به همراه خواهد داشت. نکته جالب در این میان آن است که در دوران دولت دوم آیه اله هاشمی رفسنجانی طرح ریشه کنی فقر بوسیله خود ایشان در خطبه های نماز جمعه به افکار عمومی آورده شد و بعد از آن دولت، گهگاه روسای دولتها دستور مبارزه و ریشه کنی با فقر مطلق را داده اند اما ثمره این همه شعار و هیاهو، برای ملت تنها گسترش فقر و افزایش لشگر گرسنگان بوده است. فقر معلول سیاستها و عملکردهای نادرست میان مدت یا طولانی مدت است و تا متغیرهایی  که منجر به تولید فقر می شوند، اصلاح نشود شعار ریشه کنی فقر حرفی گزافه است و تا هنگام اصلاح ساختارها این مسیر تلخ ادامه خواهد داشت.