■   بامسوولیت سردبیر

هنرمندان پایه های  هویت و ریشه های ستبر هر ملتند. هنر قوم، آیین، زبان و ایدئولوژی  نمی شناسد، هنرمند خداوندگار خلاقیت و سازندگی است، ملتی که در خود هنر و هنرمند نپرورد لاجرم به انحطاط و پستی خواهد افتاد، به این خاطر است که ملتها و حکمرانی ها تلاش کرده اند تا از خود چهره ای صاحب هنر عرضه کنند زیرا هنر همواره فضل است  و صاحبان آن صاحبان فضیلت بوده اند. اما در کدام جامعه صاحبان هنر و فضیلت می توانند جایگاهی در خور بدست آورند و در کدام جامعه می توانند در صدر بنشینند و جامعه را به سوی لطافت و ظرافت و در نهایت آرامش و ثبات پیش ببرند. به نظر می آید شرط نخست چنین اتفاقی امنیت روح و روان برای هنرمندان است و امنیت به تعبیر جامع آن بدون ثبات در حوزه های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی اتفاق نمی افتد، فقدان ثبات اقتصادی اگر چه تمام جامعه را دچار لطمه خواهد کرد اما اولین اثر آن بر جامعه هنری، حذف خلاقیت و تولید خواهد بود و این منظومه تا حذف خود هنرمند و هنر از عرصه اجتماع ادامه خواهد یافت، اتفاقی که اینک در جامعه ایرانی شاهد آن هستیم را می توان از همان دست اتفاقات حذف تدریجی هنر و هنرمندان از سپهر جامعه ایرانی دانست، جای خالی هنرمندان را نمی توان به سرعت با دیگران پر کرد، زیرا برای تربیت هر انسان توان و هنرمند و صاحب خلاقیت باید سالها و دوره هایی را طی کرد. جناب سنایی می فرماید:

سالها باید که تا یک سنگ اصلی زآفتاب

 لعل گردد در بدخشان یا عقیق اندر یمن

 پس باید ساز و کارها به گونه ای سازمان  داده شود که آن گونه که جناب سعدی فرموده اند هنرمندان قدر ببینند و بر صدر نشینند تا جامعه روی صلاح، آسایش و آرامش را در خود ببیند و الا بدون این مقدمات رسیدن به ثبات، صلح و ارتقا خیالی بیش نیست. در انتهای کلام،  سوم آبان روز جهانی هنرمند را به همه هنرمندان گلستانی شادباش می گوییم و آرزوی خلاقیت و شکوفایی بیشتر برای آنها آرزو می کنیم.