یادداشت اول

با مسوولیت سر دبیر

استان گلستان بالغ بر 800 هزار هکتار مرتع دارد. از سال ها پیش کارشناسان درباره خطر بیابان شدن مراتع شمال استان گلستان به خصوص مراتع آق قلا، مراوه تپه و گنبدکاووس به مسوولین هشدار دادند در مقطعی از زمان طرح هایی برای مقابله با این بحران اجرا شد از جمله کاشتن درختان در مسیر ریزگردها و احداث آب گیر و... اما شواهد حکایت از این دارد که این طرح ها چندان کارساز نبوده و ما همچنان شاهد تبدیل مراتع با ارزش استان به بیابان هستیم. تغییرات اقلیمی از جمله افزایش دمای هوا، کاهش چشمگیر بارش ها و فشار زیاد در بهره برداری از مراتع در سال های اخیر موجب شده که خطر بیابانی شدن را نزدیک تر احساس کنیم. به هر دلیلی به هر حال مساحت زیادی از استان در معرض بیابان شدن قرار دارد بنابراین ضرورت دارد نسبت به رفع آن اقدامات اساسی انجام شود. تغییر اکوسیستم و گرم تر شدن زمین، افزایش آلودگی منابع آبی، افزایش جمعیت، رشد شهر نشینی، استفاده بیش از حد  از منابع طبیعی،  بارش کم، چرای بی رویه ی دام، بهره برداری نامناسب از اراضی کشاورزی و مرتعی در افزایش بیابان زایی و خشکسالی مراتع استان نقش  موثری داشته است. برای سرعت دادن به اجرای طرح‌های بیابان زدایی در مراتع شمالی گلستان باید توانمندسازی مردمان ساکن در حاشیه ی مراتع و ترویج کشت گیاهان دارویی و کشت بوته های مرتعی را در اولویت قرار داد. واقعیت این است که مسوولان به مدیریت منابع آبی توجه جدی نکرده اند و این مهم خود به  ایجاد بیابان در مراتع کمک کرد. یقین بدانیم که مشارکت همگانی مردم در جلوگیری از تخریب محیط زیست در کنار  مدیریت و برنامه ریزی صحیح مسوولان  مانع از رشد بیابان ها و توسعه پهنای جنگلی استان خواهد شد. برای مقابله با خطر بیابانی شدن مراتع استان جوامع محلی و تشکل‌های مردم نهاد باید همکاری و تعامل  بیشتری برای حفظ و صیانت از این منابع طبیعی ارزشمند داشته باشند در غیر این صورت باید در انتظار وقوع پدیده ریزگرد در گلستان باشیم. پدیده ای که حیات همه ی موجودات زنده را متاثر خواهد کرد. اگر نتوانیم از تبدیل شدن مراتع استان به بیابان جلوگیری کنیم با هجوم بی امان ریزگردها و همراه شدن با پدیده ی خشکسالی باید شاهد تخریب جنگلها و نابودی فعالیت های بخش کشاورزی و دامپروری باشیم فاجعه ای که شاهرگ اقتصاد استان را نشانه خواهد گرفت.