شیرمحمد شیروانی  _ هفته پنجم لیگ برتر والیبال کشور جایی‌که مردمان منطقه سرزمین والیبال، کیپ تا کیپ سالن محقر المپیک را پُر نموده‌اند، ولی پایان خوشی را به‌همراه نداشت. رستگاری سایپا در گیم پنجم موقعی رقم خورد که در سرویس، پست پاسور و در حمله خطاهای بی‌شماری را داشتیم. هر آنچه که پاسور سایپا (بهزاد به‌نژاد) در ارسال پاس‌ها به‌سرعت، قُطر پاسور (گُل‌زاده) و ادریس دانشفر و پایپ، فوق‌العاده بود، در آن‌طرف زمین پاسور گنبد بدون برنامه و تنها به توان بازوی یونس قلیچ‌نیازی دل خوش کرده بود. شیوه‌ها و تاکتیک  کادر فنی سایپا برای از کار انداختن یونس از گیم سوم کارساز شد و این پسر زحمتکش و باغیرت تمام توان خود را ریل‌گذاری نمود، اما به‌سبب ضعف پاسور در بازی‌خوانی و حملات کم‌اثر در منطقه 4 دیگر نای و انرژی برای این بازیکن باقی نگذاشته بود. بنده همیشه معتقدم که بستن تیم، اوستای کار بلدی می‌خواهد. وقتی والیبال گنبد سرمایه‌های بی‌بدیلی همچون بای‌محمد دوجی، حبیب کوزه‌لی، مجید آزمون، احد ارمشی را دارد، نیمکت والیبال گنبد چرا بدین‌نحو حقیرانه بسته می‌شود؟! در بازی سایپا لیبرو با اخلاق و البته کاربلد گنبد حمیدمحمد آلق روز پُرفروغی را پشت سر گذاشت و هواداران مایه دل‌خوشی والیبال گنبد بودند. اما باید با فردی که باعث انداختن ترقه به داخل زمین شده و در حقیقت مایه‌ی شرمساری این بازی شد، برخورد و تذکرات لازم به وی داده شود. هواداران نیز خود مراقب این‌گونه افراد باشند، چون گنبد با همت مسئولین بعد از سال‌ها صاحب کف‌پوشی شده که صاحبان اصلی‌اش همین مردمانی هستند و دل‌خوشی آن‌ها والیبال می‌باشد. وقتی تعویض‌های طلایی مربی هورسان رامسر در مقابل چادر ملو  یا سایپا در گنبد را مشاهده می‌کنیم، واقعیت‌های نهفته‌ی والیبال عیان می‌شود. در آخر نکته‌ی باریک‌تر از مو به سرمربی والیبال گنبد اینکه؛ لزومی نداشت شما دو بازیکن میلیاردی بر روی نیمکت داشته باشید و تیم را به امید حملات یک بازیکن دل‌خوش کنید.

خبرنگار ورزشی