■   بامسوولیت سردبیر

۲۹ آبان  برابر با بیستم نوامبر روز جهانی کودک  است. برای ما بزرگترها که مدام درگیر و دار زندگی ماشینی و روزمره هستیم و کمتر به فکر دور و بر و رفت و آمدها هستیم و به ناگاه می بینیم که فلان کودک فامیل قد کشیده است و برای خود نوجوانی شده است. شاید نامگذاری این روزها تلنگری باشد که کمی ما را از روزمره گی دور کند و به ما یادآوری نماید که در زندگی با همه مشقت ها و سختی هایش چیزهایی برای تامل بیشتر هست و باید به آنها توجه داشت. اما درباره روز جهانی کودک باید گفت، توجه به کودک  به‌طور رسمی به سال‌های پس از جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد. با شعله‌ور شدن آتش جنگ جهانی دوم، میلیون‌ها کودک در سرتاسر جهان گرفتار رنج‌های بی پایان شدند. هزاران کودک در اردوگاه‌ها جان سپردند، صدها هزار کودک در بمباران‌های شهرها و مراکز غیرنظامی دفن شدند و صدها هزار کودک معلول و بی سرپرست و بی خانمان از آتش ویرانگر جنگ بر جای ماندند. یک نهاد مدنی در غرب  برای رفاه کودکان، در سال ۱۹۵۲ سازمان ملل متحد را فراخواند تا روزی را به عنوان روز جهانی کودک برگزار کند. بر اساس مصوبه‌ی جهانی سازمان ملل، کشورهای مختلف یک روز را به نام کودک انتخاب کرده و همه‌ساله آن روز را با هدف توجه دادن جامعه به مسائل کودک جشن می‌گیرند. درباره فلسفه این روز نیز باید گفت  روز جهانی کودکان تنها برای جشن گرفتن و شادی کودکان نیست، بلکه هدف از نامگذاری و برنامه‌های آن آگاهی بخشی به کسانی است که در سراسر جهان خشونت را در قالب سوءاستفاده، استثمار و تبعیض تجربه کرده‌اند یا آن را به وجود آورده‌اند. در برخی کشوها کودکان به عنوان کارگر مورد استفاده قرار می‌گیرند یا مشغول درگیری‌های مسلحانه و زندگی در خیابان‌ها هستند. در حال حاضر، بیش از ۱۵۳ میلیون کودک بین ۵ تا ۱۴ سال وجود دارند که مجبور به کار کردن هستند .

یونیسف اعلام کرده است که تنها با اختصاص پنج دلار برای هر کودک می‌توان جان ۹۰ درصد از کودکانی را که سالانه می‌میرند، نجات داد و برای بهبود چشمگیر زندگی کودکان جهان سوم، کافی است که فقط مبلغ ۶ هفته بودجه تسلیحاتی جهان هزینه شود. این روزها البته  مرگ کودکان بی گناه در جنگ غزه نیز شاهد دیگری است که به ما یادآوری می کند ارزشهای انسانی باید همواره مورد توجه باشند، خردسالانی که این روزها در زیر دهها تن مواد منفجره زندگی خود را از دست داه اند، به سان همه کودکان، حق زندگی ،حق تحصیل و تربیت داشتند اما از آنها ستانده شد. صبحگاهان وقتی به محل کارتان می روید، در چراغ قرمز به آینده کودکانی که جلوی خودروتان را می گیرند و در خواست خریدی از شما دارند بیندیشید، آنها فارغ از مذهب قوم و آیین، آیندگان این سرزمین هستند و نیازمند برنامه ریزی بیشتر و یادتان باشد که نسل ما به آنها بدهکار است.