مهران قجري - بخش کشاورزي در استان گلستان به دليل برخورداري از قابليت‏هاي اساسي مي تواند فرصت هاي فراواني را براي ايفاي نقش اين بخش به عنوان محور پيشرفت و توسعه استان فراهم کند. توجه به اين نکته که تقريبا نيمي از جمعيت گلستان در روستا زندگي مي کند و امورات آنها تحت تاثير کشاورزي است مساله را حائز اهميت تر مي کند. با نگاهي اجمالي به عملکرد بخش کشاورزي و منابع طبيعي، در استان مي توان گفت از نظر فضاي کسب و کار و سرمايه گذاري؛ سياست هاي حمايتي؛ بازاريابي و زنجيره ارزش، مديريت کشاورزي و منابع طبيعي استان تقريبا نمره قبولي در ارزشيابي کسب نخواهد کرد. در واقع با وجود فرصت‏هاي فراوان و‌ پتانسيل هاي بسيار، مواردي کليدي و‌ زيربنايي مورد غفلت قرار گرفته است. اين موارد اگرچه مطابق با نظر کارشناسان مختلف متفاوت است اما اغلب کارشناسان اين حوزه بر موارد ذيل اتفاق نظر دارند.

مورد اول:

 ميزان توليد محصولات اساسي و راهبردي  کشاورزي در استان از جمله گندم و کلزا برخلاف تکليف ماده (31) قانون برنامه ششم توسعه، مبني بر نيل به خودکفايي 95 درصدي در محصولات اساسي و همچنين تکليف ماده (3) قانون تمرکز وظايف و اختيارات بخش کشاورزي در وزارت جهاد کشاورزي، مبني بر افزايش ساليانه 10 درصد در توليد اين محصولات، به طور محسوسي کاهش يافته است. اين کاهش ميزان توليد حتي اگر دليلش خشکسالي هاي متوالي باشد، مديريت نادرست بر شدت و حدت اش افزوده است.

مورد دوم: بي نظمي، هرج و مرج و نابساماني همراه با افزايش غيرقابل قبول قيمت برخي محصولات از جمله مرغ و نبود و‌کمبود آن در بازار و مشکلات مربوط به کمبود يا نبود نهاده‏ها. به نظر مي رسد يکي از دلايل اصلي آن واگذاري تجارت و تنظيم بازار داخلي محصولات و کالاهاي اساسي از وزارت بازرگاني به وزارت جهاد کشاورزي باشد.

مورد سوم: عدم تحقق خريد تضميني به موقع محصولات کشاورزي و جبران خسارت ناشي از تأخير در پرداخت توسط نظام بانکي.

مورد چهارم: کاهش ميزان سرمايه گذاري در بخش کشاورزي و نبود اطمينان به وجود بازار فروش براي محصولات. مي توان نتيجه گرفت که با وجود ظرفيت هاي فراوان در بخش کشاورزي، نبود يک استراتژي مشخص براي توسعه کشاورزي در استان، مهم ترين عامل عدم موفقيت اين بخش در ايفاي نقش کليدي خود به عنوان محور توسعه استان است. بدين منظور لازم است استراتژي توسعه کشاورزي در استان بر مبناي قابليت ها و فرصت هاي بخش کشاورزي و منابع طبيعي و با تعريف دقيق و علمي شاخص هاي توسعه کشاورزي تدوين و سپس اجرا شود. مي توان به قطع و يقين گفت که سند استراتژيک توسعه کشاورزي در استان وجود ندارد و در صورت وجود هم فاقد چشم‏انداز و نقشه ي راه است. اميد که مديران به چشم انذار به اين نوشته ها بنگرند و کمي با دور انديشي و عقلانيت بکوشند از آلام کشاورزان بکاهند.