سید صادق میرحیدری مردی از جنس فرهنگ و دیانت


یادداشت |

غلامرضا خارکوهی

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم

سیدصادق میرحیدری فرزند سید ابراهیم میرحیدری که یکی از سادات محترم و فرهنگیان مبارز قدیمی و از مداحان معروف شهر گرگان بود، به دیار باقی شتافت. او در تاریخ ۲۴ اسفند۱۳۲۲ در این شهر متولد شد، در خانواده ای مذهبی پرورش یافت و با شرکت در مراسم امام حسین(ع) به نوحه خوانی علاقمند شد. او ضمن مداحی اهل بیت پیامبر(ص)، در سال ۱۳۵۰ با همراهی چند نفر از مومنین شهر گرگان از جمله علیمحمد فدایی، جمشید حاج قاسمی، احمد محمدی، رسول سیدی، جواد واثقی، اصغر عزآبادی و فیروز نوروز ثنایی هیات مکتب حسین را تاسیس نمود که دفتر کار هیات ابتدا در مسجد گلشن بود و مراسماتشان در منازل مختلف برگزار می شد و دور می زدند. این هیات مورد حمایت مرحوم آیت الله سیدعلی رییسی نیز قرار داشت. اندکی بعد هم قطعه زمینی یکی از خیرین اهدا کرد و با همکاری مردم مذهبی، اقدام به احداث ساختمان مکتب حسین در کوی دوشنبه ای- مرکز شهر گرگان- (مکان فعلی هیات) کردند. هیات مکتب حسین هر سال روز تاسوعا دسته بزرگی به راه می انداخت که در میان جمعیت غوغا می کرد. مرحوم میرحیدری نوحه خوان اصلی این هیات بود و هر سال سعی می کرد نوحه های جدید را از قم و جاهای دیگر تهیه نماید و در محرم بخواند. هم آهنگ صدا و هم متن اشعارش و هم حرکات دست و بدنش در هنگام نوحه خوانی هیجان و عواطف حسینی را به شور غیرقابل وصفی می رساند. او نخبه مداحی و یکی از سرامدان این رشته بود. او یک مداح و هیاتی ساده نبود، چشم و دستی پاک و اخلاقی مهربان داشت و فردی مطلع و تحصیلکرده و اهل مطالعه و شخصیتی متواضع و محترم بود. او پس از طی مدارس ابتدایی و دبیرستان، وارد دانشگاه شد و موفق به اخذ فوق دیپلم در رشته الهیات گردید و در همان سالهای قبل از انقلاب وارد آموزش و پرورش شد و به شغل شریف معلمی در مدارس راهنمایی پرداخت و شاگردان زیادی تربیت نمود. او در سالهای ۵۶ و ۵۷ با اوجگیری مبارزات گرگانیها علیه رژیم پهلوی، همپای مردم به مبارزات انقلاب اسلامی پیوست و به عنوان مداح مذهبی و سیاسی صحنه گردان تریبون مبارزه در تظاهرات خیابانی و مجالس و مراسم انقلابیون شد. حتی او را مردم بردوش خود سوار می کردند تا برای جمعیت شعار بدهد. گاهی پلاکاردهای انقلابی زیر نظر او بطور مخفیانه در محل مکتب حسین نوشته و آماده می شد و سپس به مسجد گلشن که نزدیکش بود، می بردند و از آنجا وارد تظاهرات خیابانی می کردند. در آن روزها که رفتار خشن ماموران ساواک و شهربانی گرگان رعب و وحشت زیادی در جامعه ایجاد کرده بود، مرحوم میرحیدری با شجاعت علیه رژیم شاه مبارزه می کرد و در تظاهرات و جلسات، پشت تریبون به اعلام مطالب و شعارهای سیاسی می پرداخت و خطرات و تبعاتش را نیز به جان می خرید. به همین جهت ماموران شهربانی و ساواک گرگان در شب ۲۳ آبان سال ۵۷ او و چند نفر دیگر از جوانان انقلابی شهر را دستگیر و زندانی کردند که صبح فردا مردم برای حمایت از آنها جلوی ساختمان دادگستری گرگان واقع در خیابان شهید بهشتی جمع شدند و به تحصن پرداختند تا بالاخره آنها را از چنگ رژیم شاه آزاد نمودند. مرحوم میرحیدری در محرم سال ۵۷ مداح نوحه های انقلابی مردم گرگان بود و با اشعار سیاسی مذهبی خود جمعیت را علیه رژیم شاه تحریک و تشجیع می کرد. او زحمات زیادی برای انقلاب و مردم انقلابی کشید که مثنوی هفتاد من کاغذ شود. او بعد از پیروزی انقلاب نیز در خدمت مردم بود و نقش وزیر شعار گرگان را ایفا می نمود و در برنامه های سیاسی و مذهبی شهر گرگان، مخصوصا هر هفته در مراسم نماز جمعه مجری برنامه ها و مسئول اعلام شعارهای انقلابی و قرائت دعاهای مذهبی در ماههای محرم، رمضان و روزهای عید فطر و قربان و دیگر مناسبتهای مذهبی و سیاسی بود.  او در تابستان سال ۵۸ به اتفاق جمع زیادی از جوانان گرگان پای پیاده از گرگان عازم تهران شد و از آنجا به شهر قم رفتند و با امام خمینی_ رهبر کبیر انقلاب_ دیدار و تجدید پیمان نمودند.  او پس از سالها خدمات آموزشی، در سال ۱۳۷۳ از آموزش و پرورش بازنشسته شد ولی به خدمات سیاسی و مذهبی و اجتماعی خود ادامه داد تا اینکه در سالهای اخیر بیمار شد و روز ۲۲ آذر۱۴۰۲ بر اثر ایست قلبی به ملکوت اعلی پیوست. در مراسم تشییع جنازه و مجالس ترحیم او جمع زیادی از مردم گرگان شرکت نمودند و مداحان زیادی به نوحه سرایی پرداختند و از زحمات و خدماتش تجلیل نمودند و یاد و خاطرش را گرامی داشتند. بنده حدود سی سال قبل به اخذ خاطراتش از مبارزات سال ۵۷ پرداختم که آنرا در کتاب استان گلستان در انقلاب اسلامی (جلد سوم) به چاپ رساندم. اکنون او در میان ما نیست اما یاد نیک او و خدمات صادقانه اش در خاطر ماست. این یادداشت کوتاه را به عنوان قدرشناسی تقدیم به روح آسمانی این شخصیت فرهنگی می کنم تا نسل جوان نام نیکش را به خاطر بسپارند.

یادش گرامی و نامش جاودان باد

تاریخ نگار