■  با مسووليت  سردبير

چهاردهم اسفند ماه سالروز درگذشت نخست وزير دولت ملي ايران دکتر محمد مصدق به سال 1345 در تبعيد و زندان است. آن گونه که فرزندش در مقدمه کتاب خاطرات و تالمات دکتر مصدق  آورده است دکتر مصدق   مملکت ايران و مادرش را بيش از همه دوست داشت. خوانش زندگي انسان هايي که در روزگاران گذشته  بر آينده سر زمين خود تاثير گذاشته اند براي نسل هاي بعدي درس هاي بسياري دارد. براي نمونه و آن چنان که در مقدمه کتاب نيز آمده است وطن براي مصدق يک اصل بوده است، مثلا در صفحه 209 کتاب دکتر مصدق  مي نويسد: اگر اينجانب تصدي نخست وزيري را با کبر سن و ضعف مزاج به عهده گرفتم براي اين بود که قانون ملي شدن صنعت نفت را سرانجام دهم، صلاح نديدم که با وجود جنگ در جبهه خارجي دست به اصلاحات داخلي که موجب تشنجات بزرگي است بزنم و جنگ در دو جبهه را به ملت ايران تحميل نمايم  و از اين دست مطالب بسياري است که نشانگر مشي سياسي مصدق است و يا رعايت ادب و احترام حتي در برابر دشمنان و مخالفانش که بسيار پند آموز است. براي نمونه بايد گفت بزرگترين دشمن و مخالف مصدق، پادشاه بود، همان کسي که او را با کودتاي آمريکايي انگليسي عزل کرد و پس از کودتا در احمدآباد تبعيد و به زندان انداخت. مصدق در عموم نوشته هايش با آنکه در زندان و تبعيد شاه است  از فعل جمع درباره  پادشاه استفاده مي کند و با آنکه به خاطر  پيري، بيماري و تنهايي در تبعيد در عسرت و سختي  زندگي مي گذراند اما هيچگاه زبان به اسائه ادب باز نمي کند و به کسي کمترين توهين روا نمي دارد. انسانها مي روند و تنها نوشته ها و رواياتي از منش هاي آنها بر جاي مي ماند. بر ماست که سره از ناسره جدا کنيم و مبتني بر عقل عرفي از داشته ها و  دانسته هايمان بهره ببريم.