■  با مسووليت  سردبير

رمضان المبارک  از امروز  مهمان دلها و سفره هاي مومنين است، رمضان ماه عبادتهاي تنهايي و ماه زمزمه ها و تامل هاي معنوي است، رمضان ماه در هم شکستن ريا و عبادتهاي بدور از بوق و کرنا، ماهي است که خداوند انسان را به بازگشت به خويشتن فرا خوانده است  که بيش از آنکه بگويد بشنود، بيش از هشياري در خلسه باشد و بيش از شتاب، طمانينه داشته باشد آنجا که در دعاي افتتاح مي خوانيم، بارالها آنچه از حق به ما شناساندي تاب تحملش را نيز عنايت کن  و آنچه را که در رسيدن به آن کوتاهي کرديم به ما برسان، اي دادار يگانه، پريشاني ما را به لطف خود جمع کن  اي پروردگار بزرگ  به پراکندگي ما وحدت، به گسيختگي ما پيوند و به اندک ما بسيار عطا کن. رمضان ماه انديشه ورزي است، انديشه هايي  از جنس تامل هاي پيامبراکرم (ص) ،آن هنگام که در شبانگاهان  صحراي حجاز  گام بر مي داشت و به آسمان پر ستاره چشم مي دوخت و با خود زمزمه مي کرد....و يتفکرون في خلق السماوات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا ....و در خلقت آسمانها و زمين مي انديشند  که خداوندا اين ها را بيهوده نيافريدي  و.... (آل عمران – 191) تامل هايي از جنس چيستي کاينات، آن چنان که جناب مولانا فرمود:

 از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود

به کجا مي روم آخر ننمايي وطنم  

باري ماه مبارک بدان خاطر مبارک مي شود که انسان در اين دنياي سر گشته پر فراز و نشيب اندکي از اين فرصت بهره ببرد و به کنه وجودي خود بينديشد، دنياي امروز فرصت هاي انسانها را در تنهايي با خود از آنها دريغ کرده است و هر روز که مي گذرد اين سرگشتگي بيشتر و بيشتر خواهد شد، پس به ناچار انسانها بدنبال بهانه اي براي تنهايي با خويشتن خويش هستند و رمضان اين فرصت را به آنها مي دهد تا رياحين پژمرده درون خود را آبياري نمايند ...

و به خود اجازه تنفسي معنوي بدهند و تلاش کنند در دنيايي که هر يک از شهروندان آن در فناوري و مدرنيته غرق شده اند ايستگاهي براي بازيابي خود بوجود آورند. رمضان ماه سحرخيزي دل زندگان است و ندبه ي عاشقان. ماه سراسر  سرور و بهجت و طرب  عاشقان و ماه باز شدن دلهاي گرفته در زمزمه هاي نيمه شب است که جناب لسان الغيب فرمود:

هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ

از يمن دعاي شب و ورد سحر بود

روزان و شبان رمضان را به تامل بگذرانيم تا رستگار شويم.