■  با مسووليت سردبير

ايران کشور اقوام است و اين اقوام دير سالي است که با هم زيسته اند  و به فهمي مشترک درباره سرزمين مادري  دست يافته اند، همه آنها ايران را سرزمين مادري خود مي دانند و براي خود در خاک وطن جايگاهي قايلند، اين اقوام داراي مذاهب و فرهنگ هاي گوناگون هستند و همه انتظار دارند تا مبتني بر مساوات و برابري و شايستگي البته بر اساس عدالت در همه حوزه ها اجازه حضور داشته باشند،  به اين خاطر همانقدر که  با آذري ها هموطنيم، با قشقايي هاي سرزمينمان  احساس برادري  مي کنيم و همان اندازه که يا بلوچ ها بر سر مهر و مودتيم با سيستاني ها نيز احساس هم خوني داشته و داريم. براي ما ايران يک جغرافياست که از شمال آن تا جنوب، مردان و زنان رشيد و دلاوري زندگي مي کنند که حق خود را که همانا مساوات، عدالت، حکومت قانون و آزادي است را از حاکميت درخواست کرده اند و هيچگاه نيز بيش از اين نخواسته اند، اين مساله براي ما که در گلستان زندگي مي کنيم و سالهاست با  زنان و مردان شيعه و سني در کنار هم زيست مومنانه و متعهدانه اي داريم، بيشتر جلوه مي کند به اين خاطر انتظار بود رييس جمهور منتخب از نخبگان اهل سنت در کابينه خود بهره ببرد و وفاق ملي را در چارچوبي عميق تر و وسيع تر از گروههاي سياسي و اجتماعي معنا نمايد اما شوربختانه و به هر دليل اين اتفاق نيفتاده است و اين در حالي است که انتظار اوليه چيزي غير از اين بود. اينک که اين وظيفه به انجام نرسيده است، بي راه نيست که رياست محترم جمهوري حساسيت بيشتري نسبت به انتصاب شايستگان اهل سنت داشته باشد تا بهانه را از دست بد خواهاني که  به دنبال شکاف در ميان شهروندان کشورمان هستند، بگيرد. حکمراني خوب ملزوماتي دارد که بي توجهي به آن عواقب جبران ناپذيري خواهد داشت، بايد مراقب بود همين حداقل اعتماد را هم از دست ندهيم.