ابراهيم حسن بيگي

يکي از سفرهايم به روسيه مصادف شده بود با روز جشن پيروزي. روزي که جنگ جهاني دوم به پايان رسيده بود و حالا مردم روسيه و اروپا اين روز را جشن مي گرفتند. مثل هفته دفاع مقدس خودمان که البته اين جشن به خاطر پايان‌جنگ نيست و‌ بلکه شروع جنگ است. حالا اينکه چرا ديگران پايان جنگ شان را جشن مي گيرند و ما شروع آن را، موضوع اين يادداشت نيست و به آن ورود نمي‌کنم.‌ اما آنچه در سفر به روسيه ديدم و شاهدش بودم مردمي بودن اين جشن بود. مردم يک روز شاد را رقم زده بودند. دست دولت. نقش دولت در برپايي اين جشن ها خيلي عيان نبود. ‌سخت بود بفهمي اينکه مردم از خانه هايشان بيرون زده اند تا انواع کنسرت هاي خياباني و سالني را ببينند، تا به پارک ها و ‌مراکز تفريحي بروند تا سالن هاي تئاتر و سينماها و رستوران ها را پر کنند. کار دولت بوده. اين جشن کاملا جنبه مردمي داشت. گروه هاي موسيقي خود جوش در ميادين و کنار خيابان ها مي نواختند. در اين روز انگار مردم در خانه هايشان نمي ماندند. اين را از شلوغي پياده روها و ‌پارک ها مي شد فهميد. همه جا شلوغ بود. و مردم مي گفتند و‌ مي خنديدند. در ايران اما همه جشن هاي ملي مثل هفته دفاع مقدس و دهه فجر کاملا دولتي هستند و توسط دولت برنامه ريزي و هزينه مي شود. در اين ايام همه شهرها پر از بنرهاي تبليغاتي مي شود که هزينه هايش را دولت مي دهد. جشن ها و‌کنسرت‌هاي اين ايام توسط دولت مديريت، هدايت و اجرا مي شود. نقش مردم در برپايي جشن هاي هفته دفاع مقدس در حد صفر است و‌نقش اصلي اين برنامه ها به عهده صدا و سيماي دولتي و شوراي هماهنگي تبليغات و سازمان تبليغات اسلامي و بسيج و وزارتخانه ها و ساير ارگان‌ها و نهادهاي حاکميتي است.  در دهه 60 و هفتاد انتقادهاي زيادي به اين روند وجود داشت. گفته مي شد بايد مراسم هاي هفته دفاع مقدس و دهه فجر مردمي شود. مردم‌خودشان بايد محله هايشان را چراغاني کنند و اين مراسم را جشن بگيرند. اما تا امروز اين اتفاق نيفتاد و هرگز هم رخ نخواهد داد. اين را مقايسه کنيد با جشنهاي پايان‌جنگ در ساير کشورها. جنگ ما با عراق شايد مردمي ترين جنگ تاريخ معاصر باشد. نيروهاي مردمي حاضر در جنگ به مراتب بيشتر از نيروهاي نظامي رسمي بود. اما چرا مردم ما رغبت چنداني براي حضور در جشن پيروزي ندارند؟ چرا در هفته دفاع مقدس خودشان جشن نمي گيرند و شادي نمي کنند؟؟ چرا به ياد رزمندگان و شهداي جنگ شان، به سراغ قبور شهدا نمي روند و يا شاخه گلي نثار تنديس ها و المانهاي جنگ نمي کنند؟؟ چه کسي و‌چه عواملي باعث انقطاع مردم و جنگ شده است که حاضر نيستند در هفته دفاع مقدس قدمي براي بزرگداشت دفاع مقدس شأن بردارند؟ به نظرم علت را بايد حاکميت دانست. حاکميتي که دوست دارد همه چيز را به نفع خودش مصادره کند و فرصت ندهد تا مردم وارد ميدان شوند و شروع يا پايان دفاع مقدس شان را جشن بگيرند.