بهنام نيک پيام- پس از چاپ خبر و گزارش بستري شدن ولي شربتي، داور بين المللي و پيشکسوت کشتي ايران در يکي از بيمارستان هاي  گرگان در روزنامه ي گلشن مهر، بازتاب و پژواک آن در داخل و خارج از کشور تعجب برانگيز بود!

نخست بايد اذعان نمايم که جز رسالت مطبوعاتي و پايبندي به قلم که توتم من است، کار خاصي انجام نداده ام. اما انعکاس و چاپ به موقع آن توسط روزنامه ي گلشن مهر، باعث شد که بسياري از بزرگان و نامداران عرصه ي کشتي در داخل کشور و خارج از ايران جوياي حال ولي شربتي شدند که اين ميزان پيگيري براي وي نيز تعجب برانگيز بود!

به قول خودش تماس ها و پيگيري بزرگان کشتي ايران و بعضا کشورهاي ديگر، باعث دلگرمي و قوت قلبم شد به گونه اي که دردم را فراموش کردم. درکنار اين همه لطف و محبت،  متاسفانه و صدافسوس دريغ از حتي يک تماس از سوي هيات کشتي استان که واقعا آزرده خاطرم‌ ساخت و بر روي تخت بيمارستان بدجوري دلم شکست!

بارها با خودم گفتم شايد بزعم آقايان من جايگاهي در کشتي ندارم که دوستان حاضر نشدند لحظاتي از وقتشان را صرف احوال پرسي از من بنمايند‌!

يادآور مي شود که پس از چاپ مطلب، ولي شربتي برغم کسالت اما برسم قدرشناسي چند بار تماس گرفت و اقدام گلشن مهر را ستود.

از نظر وي اين رسانه و فضاي مجازي کاري کردند کارستان . زيرا بعد از چاپ گزارش ونقل و قول از آن در گروه هاي مجازي (واتساپ، تلگرام و اينستاگرام) دوستداران رشته ي کشتي در اقصي نقاط جهان، نسبت به او ابراز ارادت داشتند و برايش تندرستي را آرزو نمودند. اميدواريم آنگونه که يک بيمار برروي تخت بيمارستان، ارزش کار رسانه را پاس مي دارد، حداقل مسولين جامعه ي ما نيز گوش شنوا براي شنيدن مشکلات و رسيدگي به آن ها داشته باشند.