■ با مسوولیت سر دبیر

درباره روستاهای گلستان زیاد گفته و نوشته  شده است . اما اینکه روستاهای گلستان در چند دهه ی گذشته علیرغم سرمایه گذاری ، از گردونه ی رقابت عقب مانده اند را نیز نمی توان کتمان کرد و باید پذیرفت که هر قدر از مرکز استان دور می شویم متاسفانه شرایط به گونه ای معنی دار به سوی فقر و عقب ماندگی پیش می رود . اکنون روستاهای  گلستان از آب آشامیدنی سالم  برخوردار نیستند و آب نوشیدنی آنها از حداقل استاندارهای موجود برخوردار نیست.  از جانبی دیگر  با آنکه فناوری دیجیتال و اینترنت دنیا را درنوردیده است اما بخش قابل ملاحظه ای از روستاها و حاشیه های استان در نوار مرزی و .. هم چنان از این امکانات بی بهره اند، فقدان آموزش نیروی انسانی  و الگوی کشاورزی سنتی که با بیشترین هزینه ،با کمترین سود  همراه است را باید به مشکلات بنیادین و اساسی روستاها ی گلستا ن اضافه کرد ، تلخ تر آنکه زنجیره فقر و توسعه نیافتگی مدام در حال باز تولید است و بدون سرمایه گذاری دقیق و علمی نمی توان این زنجیره را از هم گسست ،جوانان در روستاهایی توسعه نیافته چه چاره ای برای امرار معاش دارند؟  اصولا ما چه برنامه ای برای یک دهه دیگر شهروندانمان در روستاها  داریم ، نکته اساسی آنکه در فقر نیروی انسانی و عقب ماندگی اساسی ساختارها، فرزندان روستا ها بزرگ می شوند و در کمبود امکانات و فقر برنامه ریزی در جا می زنند و در نهایت  چرخه ی  فقر طبقاتی  و توسعه نیافتگی ویرانگر باز تولید می شود و شهروندان ایران توان رقابت خود را با دیگر هموطنان در وهله ی نخست و در گام بعدی توان رقابت خود را با شهروندان جهان از دست می دهند ، میراثی که با بی تدبیری ، بی سوادی و جهالت این روزهای ما برای نسل بعد می ماند میراثی قابل افتخار نیست و نیاز به بازنگری جدی در ساختارها و تربیت نیروی انسانی مدرن در دنیای امروز داردتا جوان روستایی ما در دورترین اقصا نقاط استان امید بیشتری به زندگی خود داشته باشد.