■   با مسووليت سردبير

دهه فجر و سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي است.  انقلابي که مي توان آن را دنباله عدالتخواهي و آزادي طلبي ملت ايران در انقلاب مشروطه دانست و شعار استقلال آزادي و جمهوري اسلامي را نيز  مي توان استمرار عدالت خواهي و حاکميت قانون در مشروطه دانست. ملت ايران در مشروطه برابري و آزادي و عدالت را از پادشاه قجري طلب کرده بودند، بدون آنکه مفهوم دقيق اين واژگان را بدانند. آنها از طلب  عدالت خانه به انقلاب مشروطه رسيدند و البته آنطور که خوانده ايم اندکي  بعد کشمکش ها آغاز شد و انقلابيون   به جدال  با يکديگر برخاستند و نتيجه آن شد که سلسله اي رفت و سلسله اي ديگر آمد، استبدادي رفت و استبدادي ديگر آمد. نه مجلس شورايي به جا ماند، نه عدالتخانه اي و نه حکمراني مشروطه اي. آتش برخاسته، خاموش شد و مردم خسته از ناامني و فقر از احمد شاه ناتوان به دامان استبداد رضا شاه پناه بردند و باقي امور تا انقلاب اسلامي ملت ايران در سال پنجاه و هفت . اما امروز و پس از نزديک به پنجاه سال از انقلاب شکوهمند اسلامي که به رهبري امام راحل اتفاق افتاد و آن مشارکت بزرگ و گسترده ملت ايران در سالهاي انقلاب و سپس حضور در ميدانهاي نبرد و ايثارگري ها، بايد بپرسيم  ملت ايران  امروز و اکنون در کجاي تاريخ ايستاده است؟ آيا به خواسته هاي انقلاب مشروطه که عدالت، برابري و حاکميت قانون بود رسيده است؟ آيا در طول  نزديک به صد و بيست سال از انقلاب مشروطه  و چهل و پنج سال از انقلاب اسلامي ايرانيان توانسته اند شاهد  برابري و حاکميت قانون  را در آغوش بگيرند؟

  بنابراين بر همه ي عاقلان و دلسوزان اين ديار است که با عزمي جزم راه ايرانيان پاک نهاد را در رسيدن به آرمانهايشان ادامه دهند و بدانند خواسته ي ايرانيان در اين سالها  را مي توان در عدالت، برابري، حاکميت قانون، آزادي، استقلال و جمهوري در جامعه اي معنوي و اسلامي و مبتني بر راي ملت خلاصه کرد. امروز نيز اگر راهرو شهيدان هستيم بايد بدانيم راه شهيدان و تلاشگران توسعه ايران جز از مسير مردم داري، مشارکت شهروندان در همه امور، عمل بدون تنازل به قانون اساسي و احترام  به حق انتخاب آزاد شهروندان مي گذرد و همه مفاهيم مقدس نيز تنها با مشارکت شهروندان است که تحقق پيدا مي کند. هر مسيري که در آن آحاد جامعه ايراني مشارکت نداشته باشند، نمي تواند استمرار انقلاب با شکوه اسلامي 57 باشد  و بايد در آن تجديد نظر کرد.