اقتصاد بيمار و اقشار آسيب‌پذير ...
یادداشت |
محمود رحيمي
جناب رئيس‌جمهور ! اين روزها حال مردم اصلاً خوب نيست. شما در مناظرات انتخاباتي و در شعارهاي‌تان به مردم قول داديد و مردم را به آينده‌اي خوب اميدوار کرديد.
جناب پزشکيان ! کشور با کسري بودجه 15 همتي در سال 1403 روبرو شد، در حاليکه کل بودجه کشور 25 همت پيش‌بيني شده بود.
مگر مي‌شود کشوري را که تنها هزينه جاري آن بيش از 150 ميليارد دلار است، با بودجه 25 همتي اداره کرد؟! در حاليکه همين بودجه هم با کسري 15 همتي روبرو است. در اين ميان مشکلات بيکاري، گراني و تورم
به‌شدت زندگي ايرانيان را با خطر جدي مواجه کرده است. لازم است تيم اقتصادي رئيس‌جمهور با بهره‌گيري از تمام ظرفيت‌هاي اقتصادي کشور ابتدا بر منابع داخلي کشور تکيه نموده و سپس بايد با شجاعت و مساعدت نظام به فکر رفع تحريم‌هاي ظالمانه‌اي که ساليان متمادي کمر اقتصاد کشور را شکسته و زندگي ايرانيان را به نابودي کشانده و کشوري ثروتمند را تبديل به کشوري مانند کشورهاي فقير آفريقايي نموده است، باشد. در بحث امنيت کشور هم بايد توجه داشته باشيم که اگر کشور امن مي‌خواهيم بايد اقتصادي سالم و پويا داشته باشيم. امروز چين و کشورهايي مانند کره و ژاپن که داراي اقتصاد پايدار و استاندارد هستند، از سرمايه‌گذاران آمريکايي بهره مي‌برند. کشورهاي چين و ژاپن اگر داراي امنيت اقتصادي هستند به‌خاطر سرمايه‌گذاري کلان آمريکا و کشورهاي ثروتمند اروپايي است و اگر سياست باز اقتصادي و آزادشان نبود و دروازه‌هاي ورودي کشورشان را به روي سرمايه‌گذاران مي‌بستند، امروز در جرگه کشورهاي جهان سوم قرار داشتند. البته اين کشورها به لحاظ تضمين سرمايه‌ها و اموال سرمايه‌گذاران، بسيار قوي هستند و به همين خاطر است که در اين کشورها اشتغال بدون دغدغه وجود دارد و در جامعه‌ي آماري آنان نرخ بيکاري منفي مي‌باشد. حتي نيروي کار موردنياز خود را از خارج با ضوابط جاري خود تامين مي‌کنند. مسلماً اگر امرور امنيت چين و کره و ژاپن بهم بخورد امنيت آمريکا بهم خواهد خورد. زيرا سرمايه‌گذاران دولتي و غيردولتي آمريکا در اين کشورها ميلياردها دلار سرمايه دارند و جنگ زرگري ميان کشورهاي آمريکا و چين هم شانتاژ و تبليغاتي بيش نيست. در حال حاضر چين با بيش از سه ميليارد جمعيت بزرگترين کشور اقتصادي جهان مي‌باشد و دليل آن ارتباطي است که با کشورهاي قدرتمند اقتصادي دنيا دارد. کشورمان مي‌بايست در فروش نفت و فرآورده‌هاي نفت با عربستان سعودي، قطر، امارات و عراق رقابت مي‌کرد. ما بايد صادرات نفت‌مان به هفت ميليون بشکه در روز مي‌رسيد، نه يک ميليون بشکه آن هم بدون اينکه توان ورود حتي يک دلار به کشور را داشته باشيم و بايد در قبال تحويل نفت ارزان‌قيمت، کالاهاي گران‌قيمت و بي‌کيفيت تهاتر کنيم.
به‌نظر شما با اين فرمان به کجا خواهيم رسيد؟! آيا وقت عمل به شعارهاي‌تان نرسيده است!؟ آيا بايد هم‌چنان کشور را به‌سمت فقر مطلق سوق دهيم؟!
نقش بانک مرکزي و شوراي عالي پول و اعتبار و وزارت امور اقتصاد و دارايي در اين عقب‌ماندگي چيست؟!
مردم ديگر بيش از اين توان تحمل فقر و فلاکت را ندارند. بهتر است هرچه سريع‌تر چاره‌اي بيانديشيد و به اين تحريم‌هاي ظالمانه پايان دهيد!
مردم نجيب کشورمان سزاوار بي‌مهري و بي‌تفاوتي دولت‌مردان نيستند! راه‌هاي توسعه کشور با گفتگو حل مي‌شود نه با جنگ...
فعال رسانه‌اي