با مسوولیت سردبیر

یکشنبه آغاز ماه مبارک است. رمضان را از آن جهت مبارک نام نهاده اند که ماه تامل ها و تنهایی ها با خویشتن است  و الا روزان و شبان همه فرخنده اند، ماهی که خداوند انسان را به بازگشت به خویشتن فرا خوانده است  و برای انسان عباداتی را توصیه کرده است که بیش از آنکه بگوید بشنود، بیش از هشیاری در خلسه باشد و بیش از شتاب، طمانینه داشته باشد. رمضان ماه اندیشه ورزی است، اندیشه هایی  از جنس تامل های پیامبراکرم (ص)، آن هنگام که در شبانگاهان  صحرای حجاز  گام بر می داشت و به آسمان پر ستاره چشم می دوخت و با خود زمزمه می کرد....و یتفکرون فی خلق السماوات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا ....و در خلقت آسمانها و زمین می اندیشند  که خداوندا این ها را بیهوده نیافریدی  و.... (آل عمران – 191) تامل هایی از جنس چیستی کاینات، آن چنان که جناب مولانا فرمود:

 از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود

به کجا می روم آخر ننمایی وطنم  

رمضان بدان خاطر فرخنده می شود که انسان در این دنیای سر گشته و پر فراز و نشیب اندکی از این فرصت بهره ببرد و به کنه وخودی خود بیندیشد، رمضان ماه رسیدن به فلسفه هستی است تا با خود دیداری دوباره داشته باشیم، با خود آشنا شویم و از خود پرس و جو کنیم که در کجای ساحت هستی ایستاده ایم. دنیای امروز فرصت های انسانها را در تنهایی با خود از آنها دریغ کرده است و هر روز که می گذرد این سرگشتگی بیشتر و بیشتر خواهد شد  پس به ناچار انسانها بدنبال بهانه ای برای تنهایی با خویشتن خویش هستند و رمضان این فرصت را به آنها می دهد تا ریاحین پژمرده درون خود را آبیاری نمایند و به خود اجازه تنفسی معنوی بدهند و تلاش کنند در دنیایی که هر یک از شهروندان آن در فناوری و مدرنیته غرق شده اند ایستگاهی برای بازیابی خود بوجود آورند.

رمضان ماه سحر خیزی دل زندگان است و ندبه ی عاشقان. ماه سراسر  سرور و بهجت و طرب  عاشقان و ماه باز شدن دلهای گرفته در زمزمه های نیمه شب است که جناب لسان الغیب فرمود:

هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ

از یمن دعای شب و ورد سحری بود

روزان و شبان رمضان را به تامل بگذرانید که امام علی (ع) به نیکویی فرمود:

الفرصه تمر مر السحاب فانتهزوا فرص الخیر   فرصتها می گذرد چون گذشتن ابرها پس دریابید فرصتهای نیکو را.

 امید که فرصتهایمان را از دست ندهیم.