محمد اسماعيل اسدي- حفاظت از جنگل هاي ميليون ساله هيرکاني و زاگرس که رايگان و از گذشته ها و گذشتگان به ما رسيده، و خود مراقبت اند، از هر اقدام ديگري واجب تر و مهمتر است.

اصلا و فعلا توصيه اي به درختکاري نداريم، اگر توان و انرژي هست حتما مصروف حفاظت، مراقبت و باززنده سازي درخت ها و درختداري هاي موجود در عرصه هاي طبيعي و دست کاش پيشين گردد.

-درختان بيش از 30 فايده، مزاياي بوم شناختي، زيست محيطي، زيبايي شناختي و سود براي انسان و محيط زيست سياره زمين دارند.

در زير 10 فايده برتر اين موجودات زنده ارزشمند خداوند در طبيعت را مرور مي کنيم:

1- توليد اکسيژن براي تنفس جانداران و همه زيستمندان

2- جذب و تثبيت دي اکسيد کربن جو با ذخيره به صورت کربن در چوب

3- جلوگيري از فرسايش خاک در دامنه اراضي شيبدار

4- دخالت در تجزيه سنگ ها و خاک سازي توسط ريشه

5- تعديل آب و هوا از سطح کوچک تا مقياس جهاني

6- تغذيه موجودات زنده با ريشه، ميوه و برگ بويژه ريز جانداران خاکزي و انسان

7- تامين چوب و الوار مورد نياز انسان

8-تامين انرژي پايدار جنگل نشينان و پايداري جنگل ها، حوضه ها و زيست بوم ها

9. تنوع بخشي به حيات وحش و تداوم تنوع زيستي.

10- آفرينش زيبايي منظر، تلطيف و پاکيزگي هوا، آرامش بخشي به همه انسان ها بويژه بيماران، توسعه صنعت گردشگري و بوم‌گردي.

همانطور که مي‌دانيم يکي از اعمال بسيار نيکوي انسانها کاشت و داشت نهال و درخت مي باشد که تمامي اديان و بزرگان ديني، مذهبي، سياسي و چهره هاي شاخص دنيا، توصيه هاي فراوان براي انجام اين امر ارزشمند انساني داشته اند.

بنابراين همگان و با هر تفکر ديني، مذهبي و سياسي و در هر کجاي کره زمين تلاش مي‌کنند که در اين امر پسنديده و بسته به شرايط موجود، ايفاي نقش نمايند. در همين خصوص اولين جشنواره درختکاري در سال 1594 ميلادي در کشور اسپانيا برگزار گرديد که هنوز پس از گذشت سال ها، مکاني که براي اين کار در نظر گرفته شده بود پوشيده از درختان ليمو مي باشد. براي نامگذاري يک روز رسمي در سراسر کره زمين بعنوان روز نمادين درختکاري بايد از جوليوس استرلينگ مورتون سردبير روزنامه اي در ايالت نبراسکاي آمريکا و همسرش خانم کارولين جوي فرانسوي نام برد. اين مراسم براي اولين دفعه در 10 آوريل سال 1872 ميلادي مطابق با 21 فروردين سال 1251 (حدود 152 سال پيش) انجام و در آن روز بيش از يک ميليون اصله نهال کاشته شد. ارزش روز درختکاري در اکثر کشورها از جمله کشور چين در حدي مي باشد که آن روز را تعطيل عمومي اعلام و همه ي اقشار مردم عاشقانه و داوطلبانه در امر درختکاري مشارکت حداکثري مي نمايند. در کشور ما در دوران ايران باستان و در دوران اسلامي نيز توجه به طبيعت و بخصوص درخت و کاشت درخت از اهميت ويژه اي برخوردار بوده بطوريکه يونانيان، هخامنشيان را بزرگترين باغ سازان جهان مي‌دانستند، ضمن اينکه در دوره ي اسلامي شيوه ي باغ سازي ايراني، با تغييراتي اندک از محدوده ي کشور هند تا محدوده ي کشور اسپانيا ادامه داشته و همچنين در اغلب هنرهاي ايراني همچون نقاشي، مينياتور، پارچه بافي، کاشي‌کاري، سنگتراشي و... از درخت ياد شده است. در نگاره هاي تخت جمشيد و ساير آثار باستاني نماد درخت و بخصوص درخت سرو بوضوح ديده مي شود. علاقمندي و احترام گذاشتن ايرانيان باستان به طبيعت و درخت زبان زد همه ي مردم کشورهاي جهان بوده که سند آن باقيمانده ي کهن باغ ها و بوستان ها (پرديس ها) در گوشه و کنار اين سرزمين مي باشد. درخت در ادبيات فارسي نيز داراي جايگاهي ويژه مي باشد. از جمله:

حضرت حافظ-- درخت دوستي بنشان که کام دل به بار آرد.

حضرت مولانا-- باغ سلام مي‌کند، سرو قيام ميکند.

جناب سعدي-- برگ درختان سبز در نظر هوشيار.

جناب سهراب سپهري-- من مسلمانم، لاي اين شب بوها، پاي آن کاج بلند.

تاريخچه ي انتخاب يک روز ملي و نمادين براي روز درختکاري به تاريخ 24 اسفند سال 1314 و با تصويب مجلس شوراي ملي وقت براي تغيير تاريخ رسمي کشور از قمري به شمسي و زمينه فراهم شدن روزهاي مناسبتي و وابسته به فصل بر مي‌گردد که بعدها اين زمان در سال 1337 به اول آذر و در سال 1346 به 15 اسفند ماه تغيير يافت و هنوز هم اين تاريخ ادامه دارد. همچنين همه ساله از 15 تا 22 اسفند (5 تا 12 مارس هفته منابع طبيعي و آبخيزداري) جشن و مراسم هايي خاص به جهت معارفه و ارج نهادن به آيين ملي روز درختکاري انجام مي‌پذيرد.

بنابراين همه ي کشورهاي جهان بسته به شرايط خاص اقليمي، جغرافيايي، پستي و بلندي، ارتفاع از سطح دريا، ميزان بارش و پراکنش آن، سرشت و توقعات گونه هاي درختي و گياهي و...يک روز را بعنوان روز ملي درختکاري تعيين و فصل درختکاري نيز در داخل و خارج از مرز کشورها بر اساس مطالب پيش گفته از اواخر پاييز تا اوايل بهار سال بعد تعيين و ادامه ميابد.

در پايان اين‌مبحث‌زيبا ملکه ذهنمان باشد لسان الغيب حافظ شيرازي به ما چه گفت:

درختِ دوستي بنشان که کامِ دل به بار آرد

نهالِ دشمني بَرکَن که رنج بي‌شمار آرد

چو مهمانِ خراباتي به عزت باش با رندان

که دردِ سر کشي جانا، گرت مستي خمار آرد

شبِ صحبت غنيمت دان که بعد از روزگارِ ما

بسي گردش کُنَد گردون، بسي ليل و نهار آرد.

خادم خاک و آب کشور