■ با مسووليت سردبير

برخي نفسشان گرم است، دم مسيحايي دارند، مرده را به زندگي باز مي گردانند، آنگونه که جناب حافظ مي فرمايد:

فيض روح القدس از باز مدد فرمايد

 ديگران هم بکنند آنچه مسيحا مي کرد

حکايت حسين گل گلاب نيز از همين دسته آدمهاي نيک انديش و نيک نفس روزگار است. او که  استاد گياهشناسي دانشگاه تهران بود و بيشتر وقت خود را به تدريس و کار در آزمايشگاه مشغول بود و اگر چه اهل موسيقي و هنر نيز بود اما ادعايي در شعر و شاعري نداشت اما همان چند کارش چنان به روان  ايرانيان گره خورد که گويا نمي توان پاياني براي اين احساس وطن پرستي و عشق تصور کرد. حسين گل گلاب شاعر شعر اي ايران اي مرز پرگهر در بيست و دوم اسفند 1363 دنيا را در 87 سالگي وداع کرد اما ملت ايران هيچگاه او را از خاطر نخواهد برد حتي اگر بسياري  در کوچه و بازار ندانند شاعر اين حماسه کيست. ترانه اي که براي اولين بار در 27 مهر 1323  و در دوران اشغال ايران در جنگ جهاني در دانشکده افسري با اجراي استاد بنان  اجرا شد، اما درباره سرود ملي ايران بايد گفت تا به امروز ايرانيان با توجه به تغييرات حکمراني پنج سرود ملي را به خود ديده اند. اولين سرود ملي در دوران ناصرالدين شاه قاجار ساخته شد، در دوران پهلوي هم دو سرود اجرا شده است که سرود دوران پهلوي دوم به سرود شاهنشاهي معروف بود و در دوران انقلاب اسلامي نيز دو سرود تا به اکنون رسميت داشته اند. اما درباره اهميت سرود ملي بايد گفت: سرود ملي نشانگر هويت تاريخي، فرهنگي و اجتماعي يک تمدن است و بايد نمايانگر روح وحدت جمعي و مخرج مشترک  يک ملت در برابر  بيگانگان باشد به همين خاطر است که سرود ملي را نماد تمام نماي عظمت يک ملت مي دانند و احترام به آن ضرورت پيدا مي کند و بي احترامي به آن  امري ناپسند و مذموم است.  به اين خاطر سرود ملي بايد صداي وجدان همه شهروندان يک ملت از اقوام، آيين ها و دين هاي مشترک يک مليت باشد و همه آن اديان و اقوام با تمام وجود خود را در آن سرود متبلور ببينند...

در واقع سرود ملي بايد آينه تمام قدي از همه شهروندان يک جامعه باشد تا احترام همه آنها را نيز از آن خود کند و شعر حسين گل گلاب حاوي همه اين خصوصيات بوده که تا به اکنون ماندگار شده است. اميد که مرز ايران تا هميشه تاريخ پر گهر باشد و از گزند بلايا دور بماند، در اين روزهاي واپسين سال به ياد همه آنها که براي اين آب و خاک کوشيده اند سرود زيباي ساخته حسين گل گلاب را  با خود زمزمه کنيم .

اي ايران اي مرز پر گهر

اي خاکت سرچشمه هنر

دور از تو انديشه بدان

پاينده ماني، تو جاودان

اي دشمن ار تو سنگ خاره اي، من آهنم

جان من فداي خاک پاک ميهنم

مهر تو چون شد پيشه ام

دور از تو نيست انديشه ام

در راه تو کي ارزشي دارد اين جان ما

پاينده باد، خاک ايران ما

سنگ کوهت در و گوهر است

خاک دشتت بهتر از زر است

مهرت از دل کي برون کنم

بر گو بي مهر تو چون کنم

تا گردش جهان و دور آسمان بپاست

نور ايزدي هميشه رهنماي ما است

مهر تو چون شد پيشه ام

دور از تو نيست انديشه ام

در راه تو کي ارزشي دارد اين جان ما

پاينده باد ، خاک ايران ما

اي ايران اي خرم بهشت من

روشن از تو سرنوشت من

گر آتش بارد به پيکرم

جز مهرت بر دل نپرورم

از آب و خاک و مهر تو سرشته شد گلم

مهر اگر برون رود تهي شود دلم

مهر تو چون شد پيشه ام

دور از تو نيست انديشه ام

 در راه تو کي ارزشي دارد اين جان ما

پاينده باد خاک ايران ما