دشواری های یوم الفصل
یاددداشت اول |
■ محمد جواد مکتبی
این روزها در روزگاری که کورونا لذت همراهی و همنشینی با دوستان را از ما گرفته به تعبیر سید علی میر فتاح سردبیر مجله ی کرگدن یوم الفصل است. در آخرین شماره ی کرگدن،نویسندگان مجله مرثیهای برای بوسههای قضا شده، معانقههای از دست رفته، مصافحه ها و دورهمی های انجام نشده نوشته اند که بسیار خواندنی است. روزهایی که مصافحه و معانقه به فراموشی سپرده شده و معاشرت ها خیلی خیلی کم رنگ شده است. یوم الفصل است روز جدایی است. روزهایی که مناسبات انسانی به کلی تغییر کرده و فصلی جدید در زندگی ما اتفاق افتاده است روزگار تب داری که آدمیان بیش از هر زمان دیگری به گرمی آغوش یکدیگر و به صمیمیت دستهای هم نیاز دارند. دست دادن اولین مرحله برای ارتباط بین انسان هاست که پیام های متعددی دارد دوستی، صمیمیت، محبت، تواضع همه و همه در گرمای دست دادن نهفته است. دست دادن شکل تکامل یافتهای از ارتباطات غیرکلامی را به نمایش می گذارد که در طول سالیان سال به نمادی جهانی در ارتباطات بدل شدهاست. ما علاقه و صمیمیت و پیام همدلی را با دست دادن به طرف مقابل ابراز می کنیم. داستایفسکی نویسنده ی برجسته ی روس می گوید: آدمیزاد موجودی است که میتواند به همه چیز خو بگیرد. این روزها همه تحت تأثیر ویروس کرونا قرار گرفته ایم و ناگزیریم تا یافتن راه چارهای، با این وضعیت کنار بیاییم. نشستها، مهمانی ها، دیدار دوستان، برگزاری تجمعات، عبادات گروهی، سیر و سفر همه و همه تحت تأثیر کروناست. در واقع این روزها آهسته آهسته به وضعیت انزوا و خانهنشینی خو گرفته ایم. فضای حاکم ناشی از تهدید ویروس کرونا شامل، خانهنشینی، بسته بودن مدارس و دانشگاهها، محافل، کنفرانسها و .... تا چند ماه پیش برای همه ی ما تازگی داشت تا پیش از این، برای موجود اجتماعی مانند انسان زندگی در شرایط انزوا ناممکن به نظر می رسید اما گویا کم کم داریم به آن عادت می کنیم. انسانها در آغاز هر مصیبت ، از آنجا که حق انتخاب دیگری ندارند، کمی ناسازگاری می کنند واکنش های متفاوت نشان می دهند غرولند می کنند و بعد به مرور زمان تحت تأثیر محیط قرار میگیرند و بدان عادت میکنند. خدا کند مناسبات نیکوی انسانی را در این یوم الفصل از یاد نبریم.