پروژه پرورش میگو در شمال گمیشان یکی از بزرگترین پروژه های اقتصاد مقاومتی استان است که  در صورت توسعه فازهای بعدی قابلیت تبدیل شدن به یکی از پروژه های ملی را نیز  دارد. با عنایت به دارا بودن آگاهی نسبی از فرآیند  توسعه این صنعت در استان گلستان، پیرامون یادداشت اول شماره ۲۰۸۸ روزنامه وزین  گلشن مهر نکات ذیل را یادآور میشوم:

۱) مطابق وضع موجود تعداد و سطح مزارع قابل پرورش با اندک تمهیدات عمرانی به ترتیب ۱۴۴ مزرعه با مساحت مفید ۲۲۰۰ هکتار است که در یادداشت اول ۱۰۰۰ هکتار قید شده است.

۲)مطابق آمار سنوات اخیر به غیر از سال تولیدی۱۳۹۸ که سایت دچار بیماری لکه سفید گردید میانگین وزنی میگوی استحصالی در پایان دوره ۱۲۰ روز بالغ بر  ۱۷ گرم است که در آن نوشته،۱۵ گرم عنوان شده است.

 و اما پایداری توسعه میگوی گمیشان به ترتیب اولویت و میزان اثرگذاری مرهون تامین نهاده های  ذیل در داخل استان‌است:

۱) تامین بچه میگو: اساس برنامه ریزی برای آغاز فعالیت پرورش میگو مبتنی بر تامین بهنگام و به میزان نیاز بچه میگو می باشد. متاسفانه تاکنون علیرغم اقدامات انجام شده در استان، تامین آن  ممکن و میسور نگردید. وابستگی تهیه و تامین بچه میگو به استانهای جنوبی یعنی وابسته بودن تقویم اجرایی کلیه عملیات آماده سازی، آبگیری اولیه ...به خارج استان است. پذیرفتن انتقال بچه میگو از خارج استان یعنی پذیرفتن ریسک انتقال بیماری همانند آنچه که در سال ۹۸ رخ داد، می باشد و در حقیقت رخ داد هر گونه مخاطره در فرآیند تکثیر مولدین میگو در جنوب کشور از جمله بروز آلودگی در گله مولدین و یا مختل شدن زنجیره مراحل تکاملی تخم تا پست لارو و حتی مشکلات حمل و نقلی میتواند روند برنامه ریزی تولید و پرورش میگو در استان را دچار اختلال و محدودیت نماید. شاهد مثال، عدم ایفای تعهد یکی از مراکز تکثیر خارج از استان علیرغم توافق قبلی و دریافت پیش پرداخت بابت تامین پست لارو در سال جاری است. بنابرین تا مادامی که تامین انبوه و در مقیاس تجاری بچه میگو در محل و استان برای رفع نیاز مزارع فعلی ممکن و نهادینه نگردد، هدف گذاری برای توسعه، آن هم توسعه در سطح ۱۰۰۰۰ هکتار منطبق بر واقعیتهای موجود این صنعت در استان نخواهد نبود.

۲) عامل بعدی که میتواند به پایداری توسعه پرورش میگو در استان بیانجامد، تامین خوراک میگو است که در تقلیل هزینه و اقتصادی نمودن محصول سهم قابل توجهی دارد و  در صورت تامین استانی میتواند نگرانی های مربوط به انتقال بیماری را تا حد زیادی مرتفع نماید.

۳)طرح پایلوت پرورش میگو تحت سیستم مدار بسته و بیو فلاک: مجری این سیستم از پیشکسوتان و علاقمندان این صنعت در کشور است که بدنبال بازدید علمی و فنی خارج از کشور و کسب ایده این سیستم، متعاقب  بروز بیماری در سایت و متحمل شدن خسارت سنگین، در سال جاری با هزینه کرد شخصی، مصمم به آماده سازی زیرساختهای فنی، تجهیزاتی و اجرای آن شد که پس از تحمل مشکلات عدیده، با مساعدت دستگاههای نظارتی و استاندار محترم، موفق به انتقال پست لارو گردید و کماکان در تکاپوی تکمیل ظرفیت تولیدی خود است و برای استفاده از ظرفیت سه بار تولید در سال  نیز با محدودیت تامین پست لارو مواجه خواهند شد، مگر اینکه تولید بچه میگو در استان اتفاق بیافتد.

اما نکته خارج از نقد و موارد لازم برای توسعه پایدار پرورش میگو در استان گلستان:

۱) ارتقاء دانش فنی و مهارت فعالین صنعت برای کسب آمادگی برای مقابله و حتی تولید در کنار بیماری با رعایت پروتکل امنیت زیستی  سایت.

۲) تسهیل شرایط بیمه پذیری با ساز و کار حمایتی و تشویقی برای بهره برداران.

۳) تنها راه مقابله با آثار اقتصادی تحریم ظالمانه، حمایت از شعار رونق و جهش تولید است که در سنوات اخیر توسط مقام معظم رهبری نامگذاری گردید. بنابراین از آنجایی که تولیدکنندگان در این جنگ اقتصادی بمثابه سربازان خط مقدم این جبهه عمل میکنند، ضرورت دارد دستگاههای خدمات رسان و سیاستگذار در همه حال حامی و پشتیبان این صنف فعال اقتصادی باشند که تامین منابع ارزان برای تسهیلات بانکی، تقویت شبکه برق، شبکه راه، امنیت سایت و جبران خسارت سنگین ناشی از بیماری لکه سفید سال ۹۸ با عنایت به گزارش  مکتوب دامپزشکی کشور از اهم موارد موردنظر فعالین  تولیدی است.

۴) برنامه ریزی برای برقراری تناسب حجمی کانال اصلی آبرسان از دریا و  کانال تخلیه به دریا  با عنایت سطح توسعه و مدیریت دسترسی پایدار آب

۵)  موفقیت پروژه تکثیر میگو در استان میتواند زمینه ساز گام بلند توسعه آتی پرورش میگو باشد و هرگونه وقفه، تعلل و معطوف نمودن این پروژه کلیدی به یک شرکت و یا تیم کاری، از سرعت توسعه خواهد کاست  و بر برنامه تولیدی که رونق و توسعه اقتصادی استان گلستان از اهداف نهایی است،خسارت جبران ناپذیری را تحمیل خواهد نمود.

■ هیئت علمی بازنشسته