آزاده حسینیبه چشم عقل در این رهگذار پر آشوب

جهان و کار جهان بی ثبات و بی محل است

چشم عقل؟ بله، چشم عقل! با چشم عشق که هستی به جز زیبایی و مهربانی چه می تواند باشد؟ ولی اگر با چشم عقل ببنیم دنیا راهی برای گذر است، گذر از مرحله ای به مرحله ای دیگر! و چنانچه حافظ می-گوید «پرآشوب» است. با چشم عشق می توانیم دنیا را درک کنیم و برای بهتر شدنش آرزوهای خوبی داشته باشیم. اما امور دنیا فقط با آرزوها پیش نمی رود.  عقل در می یابد که دنیا پرآشوب است و هرلحظه یکی پیدا می شود که به بهانه ای دیگران را ناراحت کند و آزار رساند. عقل هم که بیکار نمی نشیند؛ نتیجه گیری های خودش را دارد، با چشم عقل که نگاه کنیم، دلخوری های دنیا بی ثبات است و اعتبار و ارزشی ندارد. شما چطور؟ آخرین بار از چه کسی دلخور شده اید؟ عقلتان گفته دنیا پرآشوب است و شما هم در پی دلخوری، مقابله به مثل کرده اید؟ یا عشق به کمک عقل آمد و تصمیم گرفتید به ادامه مسیر زندگی و اهداف خود بپردازید و دلخوری های پرآشوب جهان را برای آشوبگر ها رها کنید و در جستجوی آرامش، دنیا را به مرحله ای دیگر دعوت کنید؟ 

اما در این شعر حافظ عبارت «چشم عقل» به معنی «عین الیقین» هم هست، که در اصلاح امروزی می گوییم: «عقل حکم می کنه»، «منطق حکم می کنه»؛ که با این معنی در شعر شاعران دیگر نیز آمده است.

خلاصه اینکه حواسمان باشد در این آشفته بازار دنیا، آزارمان به مورچه ها نرسد و توانمان را نگه داریم برای غیر مورچه ها، و «زنهار تا توانی اهل نظر میازار/ دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده»