این کتاب برنده‌ی جایزه‌ی مهرگان ادب در سال ۱۳۷۹ و از جمله رمان های جذاب ایرانی است. ابوتراب خسروی شش سال از عمر خود را صرف نوشتن این کتاب کرده است. در این کتاب، روایت خطی وجود ندارد. اسفار کاتبان، ترکیبی از خرده‌روایت‌هایی است که بدون در نظر گرفتن تقدم و تأخر زمانی درهم تنیده شده‌اند. روایت‌ها هیچ‌گاه کامل نمی‌شوند. روایت هر بار با روایت پیشین اختلاف دارد و خط روایت نیز هیچ‌گاه بسته نمی‌شود. این شیوه بسیار شبیه به شیوه‌ی روایت داستان‌های قرآنی است؛ در متن قرآن ابتدا در روایت نخست با کلیت داستان و نکات کلیدی آن مواج می‌شویم، در سوره‌های دیگری که داستان در آن‌ها پی گرفته می‌شود، با نگاه دقیق‌تری از قبل، جزئیات ماجرا پرداخته شده است. اسفار کاتبان نیز این‌گونه است. رمان، روایت دختری یهودی به‌نام اقلیما و پسری مسلمان به‌نام سعید را پی می‌گیرد که برای یک تحقیق مشترک با هم همکاری می‌کنند؛ تحقیقی با عنوان: «نقش قداست در بنیان جوامع، با بررسی نمونه‌های تاریخی» تحقیقشان به دوستی و سرانجام عشق میان آن دو می‌‌رسد. نزدیکان اقلیما که خود را محافظان دین یهود و خون جاری در امّت آن می‌دانند، این ارتباط را خطری برای دین خود می‌دانند و هر دو را مجبور به جدایی می‌کنند…