حافظ بخوانیم
یادداشت |
■ آزاده حسینی
صحبت حکام ظلمت شب یلداست
نور ز خورشید جوی بو که برآید
صحبت با حاکمان مانند تاریکی شب یلداست؛ نور از خورشید بخواه، امید است که طلوع کند. «بو که برآید»، یعنی بود که، باشد که، امید است که، انتظار می رود که خورشید برآید. برآمدن خورشید ایهام دارد: معنی اول «طلوع کند» و معنی دوم «ممکن شود». یلدا بلندترین شب سال، در برخی منابع، تولد حضرت مسیح و در اسطوره ها شب میلاد خورشید است. حافظ می گوید همصحبتی و معاشرت با حاکمان مانند تاریکی شب یلدا، ملال آور است و نور امید را از خورشید عدالت بخواه، تا شب تاریک ظلم و ستم به پایان رسد.