■  مرضیه قاسمعلی

از اولین روزهای برقراری حیات در این کره خاکی مسئله ازدواج هم پدید آمد، نه صرفا برای تمدید نسل، که بیشتر برای رسیدن به آرامش. آنقدر این مسئله ی آرامش، مهم و حیاتی است که خداوند بارها در قرآن به آن اشاره کرده است. آرامش که باشد همه چیز به دنبال آن می آید، ساختن با کم و کاستی‌های زندگی، ایمان و عبادت، فرزندان مودب.

آرامش، همان اشارتی است ز جهان گذران ما را بس.

اما چند سالی است که آمار ازدواج آنچنان که باید،نیست. یعنی مردم از شادی گریزانند؟ یا آرامش نمی خواهند!!

اگر از خواستگاری تا عروسی را مثل خلاصه ی یک فیلم ،تماشا کنیم، پاسخ تمام سوالات داده می شود .از ب بسم الله، مهریه های نجومی شروع می شود و نوبت به وام ازدواج است که به مثابه کمک به زوجین است، اما گرفتن آن از سوالات ورودی آکسفورد هم پیچیده تر است. آنقدر سنگ اندازی میکنند تا اینکه بقای وام را به لقایش ببخشد و این یکی از تلخ ترین واقعیت های امروز اقتصادی است، که اکثر جوان ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و تسهیلاتی که می‌تواند در این زمانه ی بی وفایی، کمک حال آنها باشد، برایشان آرزو می شود. همیشه دست کوتاه و خرما بر نخیل.

زمانی با مقداری پول پس انداز شده جهیزیه ی قابل قبولی می شد تهیه کرد، اما حالا آن مقدار پول حتی هزینه ی خرید یک وسیله هم نمی شود  و بعد هم شیرین ترین قسمت عروسی، ماجرای سالن و خرید عروسی ، که انصافاً هزینه‌های سنگینی دارد. همه ی این مشکلات در زمان کوتاهی حل نمی‌شود، اما قضیه ی وام ازدواج را که می شود طور دیگری انجام داد. شاید اگر قدری مسئولانه به آن بنگرند، سختگیری کمتری به عمل آورند. مگر نه این است که وام ازدواج قرض الحسنه است. بیاییم  دلسوزانه به این قضیه نگاه کنیم و این غرض نیکوی پسندیده را قدری راحت‌تر در اختیار آنان قرار دهیم.  چقدر دشوار است لرزیدن دل جوانی که از آینده ی مبهم خود نگران است، در حالی که قلبش پر از رویاها و آرزوهای فراوان است . ازدواج که بیاید آرامش هم می‌آید، بی‌بندوباری می‌رود، بیکاری کم می شود و جامعه سر و سامان می گیرد.