■ با مسوولیت سردبیر

بارها گفته ایم و نوشته ایم که در استان گلستان بخش کشاورزی با  زیر بخش‌های زراعت، دامپروری، شیلات و جنگل داری اهمیت اقتصادی، اجتماعی بسیاری دارد اما با این وجود و با تمام پتانسیل ها و ظرفیت هایی که دارد و با وجود همه ی توفیقاتی که کسب کرده،  نتوانسته است چرخ های توسعه استان را به حرکت درآورد. حال باید ببینیم و بررسی کنیم که دلایل  این عدم موفقیت چه بوده است؟

دلایل بسیاری وجود دارد که موجب شده کشاورزی استان علی رغم شرایط اقلیمی مناسب و ظرفیت های بالا  آنچنان که شایسته است، رشد نکند. به نظر می رسد یکی از مهم ترین دلایل این عدم توفیق، نبود  زیرساخت‌های این صنعت در استان است. کشاورزان ما در استان  به فن آوری های جدید و ادوات و ماشین آلات نوین تجهیز نشده اند وهزینه‌های تولید در کشاورزی استان بالاست. درآمد کشاورزان با هزینه های تولید همخوانی ندارد اراضی کوچک است و به صورت سنتی و معیشتی کشت می شود در نتیجه هزینه های تولید افزایش پیدا می کند و برای کشاورز در نهایت توجیه اقتصادی ندارد. اینکه مسوولان دولتی تا چه میزان در افزایش هزینه تولید در بخش کشاورزی استان نقش داشته و چرا نتوانسته اند تاکنون اقدامات موثری برای کاهش هزینه تولید انجام دهند سوالی است که امیدواریم پاسخی قانع کننده برای آن داشته باشند. کشاورزان به سبب هزینه های بالا به شیوه های نوین زراعی بی توجهند. الگوی کشت مناسب نداریم و بنابراین کشاورزان ناخواسته بیش از نیاز بازار تولید می کنند. محصول روی دستشان می ماند و متضرر می شوند کمبود یا نبود صنایع تبدیلی و تکمیلی هم مزید بر علت است. بروز بلایای طبیعی و غیر طبیعی و نبود بیمه به عنوان پشتیبان برخی از محصولات کشاورزی از جمله دلایلی است که باعث شده با وجود حتی تولید کافی و با کیفیت، اما بازار و نحوه فروش محصولات کشاورزی به شدت بر روی انگیزه ی کشاورزان تاثیر منفی بگذارد.