پرسپولیس، قهرمان نیم فصل
یادداشت |
■ شمیم شاه دادی.
پایه نهم. پانزده ساله
لیگ بیستم فوتبال ایران درحالی شروع شد که پرسپولیس از فینال غرب آسیا برگشته و انتظار فینال آسیا را می کشید. بازیها طبق روال گذشته انجام شد؛ این بار پرسپولیس، کمی محتاط تر از قبل بازی میکرد؛ زیرا دوست نداشت با مصدوم شدن بازیکنانش مواجه شود و در فینال آسیا بازیکن نداشته باشد.بیشتر تیمهای مدعی قهرمانی، لیگ را با برد شروع کردند؛ اما پرسپولیس، اولین بازیاش را با گرفتن نتیجه مساوی به پایان رساند. آنها اعتقاد داشتند که بعد فینال می توان برگشت و بازیهای لیگ را جبران کرد؛ ولی فینال آسیا تک بازی است و اگر عملکرد خوبی نداشته باشی، فرصتی برای جبران نخواهی داشت. پرسپولیس تا فینال آسیا، در لیگ برتر ایران نتایج قابل قبولی گرفت اما آنچنان نتایج قدرتمندانهای نبود، اگر بخواهیم صادقانهتر بگوییم، نتایجی نبود که از پرسپولیس انتظار می رفت. پرسپولیس به علت فینال نتوانست دو بازی خود در لیگ برتر ایران را برگزار کند و این بازیها، به تعویق افتادند؛ یعنی پرسپولیس باید پس از فینال فشرده بازی میکرد تا این دو بازی معوقه را هم پشت سر بگذارد. پرسپولیس پس از فینال آسیا به ایران بازگشت. جایگاهش در نیمه دوم جدول بود و چند بازی عقب افتاده داشت که اگر آن بازی ها را با پیروزی پشت سر میگذاشت، صدر جدول را از آن خودش میکرد؛ اما این نتیجه رقم نخورد. پرسپولیسیها در چند بازی ابتدایی با نتیجه مساوی از زمین خارج شدند. گویی در غم از دست دادن قهرمانی آسیا، به سر میبردند. پرسپولیس و هوادارانش همچنان امید داشتند، چرا که هنوز نسبت به دیگر تیم ها بازی کمتری داشتند و میدانستند که میشود جبران کرد. به غیر از پرسپولیسی ها تمامی افراد میگفتند که پرسپولیسِ امسال، آن تیم سابق نیست و نمیتواند نتایج معقولی کسب کند. پرسپولیس در میان این بازی ها دو تن از پیشکسوتانش را از دست داد و همین سبب شد که بازیکنان به خودشان بیایند و تلاش کنند تا پرسپولیس را به جایگاه واقعیاش بازگردانند، آنها هم قسم شدند که برای شادی روح آن دو بزرگوار تمام تلاششان را بکنند و با حمایت هواداران هم، این اتفاق افتاد و پرسپولیس توانست، در ۵ بازی متوالی به عنوان تیم برنده از زمین مسابقه خارج شود و عنوان قهرمانی نیم فصل را نصیب خود کند. پرسپولیس با این که در فینال آسیا باخت را تجربه کرد؛ اما دوباره بلند شد، تلاش کرد و به همه فهماند که شیر هرچه زخمیتر خطرناکتر. این را بدانید که هرچقدر هم شکست خوردید، نباید ناامید شوید؛ شما می توانید زندگی را به گونه ای تغییر دهید که خودتان می خواهید. هر چقدر هم که در تنگنای باشید، اگر تلاش کنید موفق خواهید شد. این خودتان هستید که انتخاب می کنید برنده باشید یا بازنده.