■ آزاده حسینی 

بیایید این هفته یک بیت از حافظ را بخوانیم و دو لغت یاد بگیریم.

ز گِردخوان نگون فلک طمع نتوان داشت

که بی ملامت صد غصه یک نواله برآید

از خوان یعنی سفره ی گِرد و سرنگون یعنی وارونه ی آسمان نمی توان طمع و توقع داشت که بدون تحمل صدگونه رنج و ملامت و غصه، یک نواله یعنی یک لقمه نصیب ما شود.

درست است که دنیا سرشار از ثروت و نعمت است و به تعبیر حافظ خوان گرد، سفره ای که برای پذیرایی ما فراهم گردید و دست یافتنی های بسیار دارد. اما برای رسیدن به آن باید تلاش کنیم. مانند کوهنوردی حرفه ای که برای رسیدن به قله های بلند، پادردهای روزهای اولیه تمرین را تحمل می کند.