■ محمد جواد مکتبی

مناظره های انتخاباتی در همه جای دنیای امروز امری متداول و پذیرفته شده است و رسم بر آن است که احزاب ؛گروهها و نامزدهای مختلف دیدگاهها و آرا خود را به عرضه بگذارند تا شهروندان بر اساس آگاهی و شناخت هر چه بیشتر و دقیق تر آینده سیاسی خود را در میان دیدگاههای مختلف رقم بزنند در ایران نیز مثل بسیاری از مفاهیم دیگر مفهوم مناظره نیز متفاوت معنا شده است  بعنوان مثال همین  مناظره های انتخاباتی  که در حال برگزاری است . این مناظره ها به گونه ای است که گاه برای شنوندگان  غیر حرفه ای این تلقی پیش میآید که حتی در دمکرات ترین کشورها نیز در این حد تنوع و تکثر وجود ندارد مثلا در ایالات متحده در نهایت دو یا سه نامزد به مرحله انتخاب عامه میرسند و یا مناظرات آنها مملو از تندگویی ها و بد اخلاقی هاست اما در مناظرات ما هم نزدیک به سه برابر این تعداد حضور دارند و هم نامزدها مبادی آداب و اخلاقند .و یا شاید چندین امتیاز دیگر که می توان بر این پرسش و پاسخ ها نام نهاد .اما به نظر می آید آنچه در این برنامه پرسش و پاسخ  محو شده است جدال احسنی است که از رهگذر آن شنوندگان را به کشف عملکرد و برنامه های نامزدها راهنمایی میکند به این خاطر و به دلیل ضعف برنامه در نیل به این مقصد اساس مناظرات را تبدیل به پرسش و پاسخ های دبیرستانی کرده است.کسی نیست  از صدا و سیما بپرسد چگونه می توان بزرگترین مشکلات اقتصادی اجتماعی سیاسی و ... را بدون چالش و با برگزاری ایین رمل و اسطرلاب در  سه دقیقه پاسخ داد .چرا هر نامزد را نباید در برابر چند کارشناس خبره نشاند تا آن کارشناسان نامزد ها را به چالش بکشند و نظرات آنها را نقد و نظر کنند  و دهها راه دیگر که دنیای مدرن آنها را تجربه کرده است .در نهایت به نظر میاید انجام پرسش و پاسخهایی از این دست نه تنها کمکی به انتخاب شهروندان نمی کند بلکه  مردم را بیشتر سردر گم خواهد کرد و البته چند روزی هم تنها بخشی از ستادهای انتخاباتی را سرگرم.

سردبیر گلشن مهر