نیازمند دیپلماسی قوی برای توسعه کشت فرا سرزمینی هستیم
خبر |
عضو هیئترئیسه اتاق بازرگانی و صنایع، معادن و کشاورزی گرگان با تاکید بر اینکه برای توسعه کشت فراسرزمینی نیازمند زیرساختها در ارتباطات دیپلماسی و اقتصادی هم هستیم، افزود: به عنوان نمونه در سالهای نه چندان دور شرایط خوبی برای ورود سرمایهگذاران و کشت فراسرزمینی در گرجستان مهیا بود اما اخیراً با وجود تحریمها علیه ایران و فشار آمریکا، مشکلاتی برای سرمایهگذاران و استفاده از ظرفیت کشت فراسرزمینی در زمینهای بکر و بلااستفاده آن به وجود آمده است.امیر یوسفی ادامه داد: هماکنون ظرفیت خوبی در کشورهای همسایه گلستان به ویژه قزاقستان با وجود زمینهای وسیع و آب فراوان، مهیاست اما برای سرمایهگذاری در این حوزه و عملیاتی شدن کشت فرا سرزمینی به یکسری امکانات و حمایتهای دولتی نیاز داریم تا کار عملیاتی شود. وی بیان کرد: تا سال گذشته سیبزمینی گلستان به قزاقستان صادر میشد اما پس از ایجاد ظرفیت کشت فراسرزمینی در آن کشور، شرایط کشت برای کشاورزان قزاقستانی فراهم شد و کار بهجایی رسید که امسال اجازه واردات سیبزمینی به قزاقستان داده نشد. یوسفی توضیح داد: کشت فراسرزمینی دارای ظرفیتهایی است که اگر موردتوجه قرار نگیرد در درازمدت سرمایهگذاران را با چالش مواجه میکند از این رو نیاز به تمهیداتی داریم تا در بازار کشورهای هدف پابرجا بمانیم. وی گفت: در کنار حمایت دولت برای ورود به کشت سرزمینی، نیاز است مراودات سیاسی و اقتصادی مستمر و پایداری از طریق سفارتخانهها و رایزنان اقتصادی در کشورهای همسایه فراهم شود. نایب رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران به چالش محدودیت در جذب رایزن اقتصادی در کشورهای هدف هم اشاره و خاطرنشان کرد: باید بپذیریم برای استفاده از ظرفیت توسعه کشت فراسرزمینی استان گلستان، تاکنون خوب عمل نکردهایم و همین امر باعث شده کشت فراسرزمینی ما استفاده لازم را نداشته باشد. وی متذکر شد: برای اینکه بتوانیم از این ظرفیت استفاده کنیم توجه به چند موضوع حائز اهمیت است؛ باید ابتدا واقعاً احساس کنیم در کشور منابع آبی محدودی داریم و با این منابع محدود نباید هر محصولی را کشت کنیم بلکه باید از ظرفیت کشت فراسرزمینی استفاده کنیم. به عقیده کارشناسان، باید به این باور برسیم در شرایطی که در استان و کشور با بحران کمآبی مواجه هستیم نیاز نیست محصولات آببر مانند شالی و ذرت در استان کشت شود و باید زمینهای کشاورزی استان به زراعت سایر محصولات کشاورزی با نیاز آبی کمتر اختصاص یابد.