■ محمد جواد مکتبی 

افزایشفرایند انتقال قدرت دولت  در ایران  فرایندی به غایت طولانی است ،انتقال قدرت همواره در ساختار حکمرانی مساله ای پر اهمیت است به این خاطر جابجایی دولت  همواره با مخاطراتی همراه بوده است .

خلایی که در فضای خالی بین دو دولت بوجود می آید همواره باعث از دست رفتن منابع و اتلاف سرمایه است به این خاطر در دنیای مدرن کوشیده اند فاصله انتقال دو دولت را به حداقل برسانند طرفه آنکه با وجود احزاب قوی و مقتدر و تربیت نیروی انسانی کارآمد و کاردان به محض خداحافظی دولت مستقر ،دولت منتخب کار خود را به گونه ای همه جانبه آغاز می کند .

در اینگونه انتقال قدرتها همزمان وزرا و معاونین و استانداران و....آغاز بکار می کنند و بسوی برنامه ای از پیش تعیین شده که مردم آن را انتخاب کرده اند به پیش میروند که البته لازمه حکمرانی در دنیای امروز نیز هست . 

در ایران اما این انتقال دولت بسیار طولانی لست و این طولانی بودن اغلب باعث فرسایشی شدن مدیران و بی انگیزگی آنها می شود . بعنوان‌نمونه   رییس جمهوری که در خرداد ماه انتخاب شده است تا به آغاز کار خود و وزرا (آن هم در صورت تایید از سوی مجلس شورای اسلامی)باید در میانه ی شهریور  ماه یعنی چیزی حدود سه ماه را طی نماید تا بصورت رسمی کار را آغاز کند و تازه از آن پس باید وزرا بفکر انتخاب استانداران و معاونین و.. باشند .فرایندی که گاه ممکن است بیش از شش ماه وقت حاکمیت را مشغول کند ،مشغولیتی فرسایشی و بر خلاف توسعه.به این خاطر اداره جامعه در خلا دولت خصوصا با حجم بحرانهای متفاوتی که این روزها شاهد آنیم کاری صعب و دشوار می نماید و باید برای آن چاره ای اندیشید.