■ با مسوولیت سردبیر

هرانسانی برای مدیریت موقعیت های استرس زای زندگی خویش و در تعامل با افراد دیگردر جامعه روش ها و راهبردهایی را به کار می گیرد که آن را سازگاری اجتماعی می خوانند.

سازگاری اجتماعی مهم ترين نشانه ی سلامت روان هر فرد است.

سازگاری اجتماعی به تدريج و در طول زندگی با  کسب تجربه و با رشد روانی افراد افزایش یافته و هر فرد با به كارگيری مهارت های اجتماعی، در مراودات اجتماعی، مورد پذيرش اجتماعی قرار گرفته و آنگاه می توان گفت که این فرد سازگاری اجتماعی دارد.اگر کسی به هر دلیل نتواند در طول زندگی مهارت های سازگاری با محیط و افراد دیگر جامعه را بیاموزد در نتیجه نخواهد توانست رابطه ای سالم با محيط اجتماعی اش برقرار کند بنابراین او فردی ناسازگار خواهد بود که هم خود و هم اطرافیان از آسیب او در امان نیستند. فردی که سازگاری اجتماعی دارد مسووليت پذیر، آينده نگر، با تدبیر و دوراندیش است و به حفظ اعتدال و ميانه روی در همه ی  امور زندگی پایبند و از مهارت خود کنترلی به بهترین شکل بهره مند است.

ظهور و بروز رفتارهای خشونت آمیز در بین نوجوانان و جوانان در سال های اخیر و عدم توانایی مدیریت استرس بخصوص در میان نوجوانان نشان می دهد که این قشر مهارت های اجتماعی را نیاموخته اند و قطعا آموزش و پرورش به عنوان مهم ترین رکن آموزشی کشور در این زمینه کوتاهی کرده است. از آنجا که آموزش مهارت های اجتماعی بر سازگاری اجتماعی بسیار تاثیرگذاراست باید به صورت جدی و با برنامه ریزی، این مهارت ها از طریق خانواده و مدرسه و دیگر نهاد های تربیتی به کودکان آموزش داده شود. همچنین لازم است آموزش مهارت های اجتماعی، در برنامه های آموزش ضمن خدمت برای مشاوران و معلمان و نیز در برنامه های آموزشی والدین دانش اموزان نیز در نظر گرفته شود تا بتوانند در سازگار کردن دانش آموزان و بالا بردن سازگاری اجتماعی آنان موثر باشند.