گردشگری، درآمدزاترین فعالیت‌ اقتصادی در جهان است ونقش مهمی درتوسعه ی اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جوامع  دارد.

استفاده درست و اصولی و با برنامه از پتانسیل های گردشگری در هر منطقه می تواند منجر به جذب گردشگر بیشتر، اشتغال‌زایی، کسب منفعت اقتصادی و در نتیجه رفاه بیشتر باشد.

 استان گلستان با توجه به داشتن آب‌وهوا و اقلیم مناسب و برخورداری از جاذبه‌های طبیعی فراوان و توانمندی‌های بالقوه و بالفعل در صنعت گردشگری متاسفانه در جذب گردشگر خارجی ناتوان بوده و حتی گردشگران داخلی نیز رغبت چندانی برای حضوردر استان نداشته اند.اگر چه بعد از شیوع کرونا، صنعت گردشگری بزرگترین قربانی ویروس کرونا لقب گرفت اما ورشکستگی صنعت گردشگری دراستان و حتی در کشور مربوط به امروز و دیروز نیست و این صنعت در واقع رونق چندانی نداشته است که حال، عامل عدم توفیق آن را کرونا بدانیم. به هر حال کرونا هم مثل بسیاری از بحران‌های جوامع انسانی به زودی به پایان می‌رسد بنابراین لزوم داشتن برنامه مدون و سیاست های کارگشا برای رونق این صنعت در استان یک الزام است.سیاست گذاری های ناکارآمد در حوزه گردشگری در استان و نبود برنامه‌های مدون برای توسعه این صنعت موجب شده از قابلیت‌های بی‌نظیر استان در این حوزه بهره لازم را نبریم و این به واقع خسران بزرگی است.در یک کلام به دور از آمارهای درست یا نادرست مسوولان این حوزه آنچه ملموس و مشهود است این است که سیاست ها و برنامه های گذشته و موجود در زمینه ی جذب گردشگر در استان گلستان راه به جایی نبرده است پس عقلانی است که به توصیه ی کارشناسان و متخصصان این حوزه توجه شده و راهکارهای کارآمدتری برای توسعه این صنعت در استان به کار گرفته شود.سوال این است که با توجه به پتانسیل های جذب توریسم در استان چه موانعی برسر راه توسعه ی گردشگری در استان وجود دارد؟

چرا گردشگری در استان تا این حد ناکام است و آیا این عدم توفیق به دلیل نپرداختن به زیر ساخت های این صنعت است؟

در هر حال گردشگری در استان نیازمند شناخت توانمندی ها و برنامه ریزی های بلند مدت است و اثرات چشمگیر و تبعات موثری که فعالیت های گردشگری در اقتصاد استان دارد نشان می دهد که تا چه میزان توجه به این صنعت از سوی مسوولان مهم است.

محمد جواد مکتبی/سردبیر