دکتر سوشیانت زوارزاده_دوستیابی در کودکی کار آسانی است. در کودکی پیدا کردن دوست به آسانی آب خوردن بود. اما هنگامی که بزرگ‌تر می‌شویم این کار بسیار دشوار می‌شود. حتی حفظ دوستی‌ها در بزرگسالی سخت است و فهرست دوستانمان ممکن است به مرور کوچک‌تر شود. چرا بزرگسالان در پیدا کردن دوست و حفظ دوستی مشکل دارند و نمی‌توانند روابط میان‌فردی سازنده‌ای داشته باشند؟ همه ما تمایل داریم که دوست داشتن و دوست داشته شدن را تجربه کنیم و به این حس نیازمندیم. اما شرایط همیشه آن‌گونه که ما می‌خواهیم پیش نمی‌رود. در این نوشته شما را با دلایل نداشتن دوست و راهکارهای حفظ دوستی آشنا خواهم کرد.

چرا دوست نداریم یا تعداد دوستانمان کم است؟

دلایل گوناگون می‌توانند باعث شود که دوستان زیاد (یا هیچ دوستی) نداشته باشیم. توجه داشته باشید که این دلایل منحصر به فرد است و ممکن است درباره همه به این صورت نباشد. اما نگاهی به رایج‌ترین دلایلی که ممکن است دوستی نداشته باشیم می‌اندازیم:

خجالتی بودن: برای برخی افراد آغاز گفت‌وگو با کسی که نمی‌شناسند آسان نیست. به همین خاطر از موقعیت‌های اجتماعی و روابط میان‌فردی پرهیز می‌کنند. این افراد ترجیح می‌دهند تا جایی که ممکن است از ایجاد ارتباط با کسانی که شناختی نسبت به آن‌ها ندارند خودداری کنند. در نتیجه به جای بیرون رفتن و دیدار با افراد تازه در خانه می‌مانند.

اضطراب اجتماعی: اضطراب اجتماعی یکی از اختلالات اضطرابی است که ویژگی اصلی آن احساس پریشانی و ترس شدید در موقعیت‌های اجتماعی است. این حس ترس می‌تواند فلج‌کننده باشد و فرد را از انجام کارهایی که ممکن است او را خوشحال کند، مانند پیدا کردن دوست یا دیدار با افراد تازه بازدارد.

اختلال شخصیت اسکیزوئید: اختلال شخصیت دوری‌گزین یا اسکیزوئید یکی از اختلالات شخصیت است که در آن فرد با هیچ کس ارتباط ندارد یا روابط بسیار محدودی با دیگران برقرار می‌کند. کسانی که دچار اختلال شخصیت اسکیزوئید هستند دوست دارند بیش‌تر وقت‌ها تنها باشند و به سرگرمی‌های انفرادی علاقه‌ی بیش‌تری نشان می‌دهند. بیش‌تر آن‌ها دوست دارند کارهایی انجام دهند که نیاز به همکاری و کار گروهی نداشته باشد (مانند نگهبانی، رانندگی تریلی، شکار و …). ایجاد ارتباط با این افراد بسیار دشوار است.

درون‌گرایی: یکی از دلایل تنها بودن این است که برخی افراد ترجیح می‌دهند تنها باشند. برخی از افراد (به ویژه درونگراها) احساس می‌کنند که باید دوستان بیشتری داشته باشند، اما در واقع ترجیح می‌دهند که تنها باشند و زمان خود را به تنهایی سپری کنند.

سبک زندگی: سبک زندگی نقش مهمی در دوستیابی دارد. ممکن است به دلیل شغل یا سبک زندگی خود فرصت زیادی برای ملاقات حضوری با افراد نداشته باشید و ندانید با توجه به شرایطی که در آن هستید چگونه دوست پیدا کنید.

نتیجه معکوس: برخی افراد تلاش زیادی برای دوستیابی می‌کنند و بیش از حد به خود فشار می‌آورند. این افراد معمولاً نتیجه معکوس می‌گیرند چون مردم آن‌ها را نیازمند می‌بینند یا احساس می‌کنند خیلی زود اطلاعات شخصی خود را به اشتراک می‌گذارند. این حالت برای هیچ کسی جذاب نیست.

دوستی اولویت نیست: برخی افراد دوستی را در اولویت قرار نمی‌دهند. ممکن است دوستان یا آشناهایی داشته باشند، اما با هم در ارتباط نیستند. زمانی که با کسی ارتباط برقرار نکنیم و به او اهمیت ندهیم، او نیز همین رفتار را با ما خواهد داشت و اولویت او نخواهیم بود.

سطحی بودن: دوستی نیازمند عمیق شدن است. ممکن است که دوستی فرد سطحی باشد. افراد زیادی را بشناسد اما نگذارد آن‌ها به وی نزدیک و با او صمیمی شوند.

مسئولیت‌های بیش از اندازه: برخی افراد زندگی خود را فدای کار و مسئولیت می‌کنند و همیشه مشغولند. داشتن یک شغل سخت، تعهدات خانوادگی، برنامه‌های آموزشی فشرده و چیزهایی از این دست اگر بیش از اندازه شوند فرصت ارتباط با دیگران را از ما می‌گیرند.

فواید داشتن یک زندگی اجتماعی خوب

دوستی هزاران مزیت دارد که هر کسی می‌تواند آن‌ها را بیان کند. دوستی می‌تواند منبع حمایت عاطفی باشد. دوستان به یک‌دیگر کمک می‌کنند تا از موقعیت‌های دشوار و رویدادهای چالش‌برانگیز زندگی به آسانی گذر کنند. در این‌جا برخی از مزایای داشتن دوست را خواهم گفت:

افزایش شادی: یافته‌های پژوهشگران نشان داده‌ است که برون‌گرا بودن و در نتیجه داشتن دوستی‌ها و حمایت‌های اجتماعی بیشتر، می‌تواند منجر به افزایش شادکامی شود. شادی از داشتن یک زندگی اجتماعی سالم ناشی می‌شود. این به معنای داشتن دوستان کافی است که تعاملات با کیفیتی را برای شما فراهم می‌کنند.

توسعه فردی: دوستی به شما کمک می‌کند تا به عنوان یک شخص رشد کنید. افرادی که دوستی‌های نزدیک یا صمیمی بیش‌تری دارند، نسبت به افرادی که اصلاً دوستی ندارند، از نظر اجتماعی بهتر سازگار می‌شوند. دوستی فرصت رشد مهارت‌های اجتماعی را فراهم می‌کند.

کاهش پریشانی: انزوای اجتماعی می‌تواند احساس پریشانی روانی را به ویژه در میان سالمندان افزایش دهد. در مقابل، داشتن دوست می‌تواند به کاهش پریشانی روانی کمک کند. این به ویژه در هنگام گذراندن مراحل استرس‌زا از زندگی مهم است.

کاهش خطر ابتلا به بیماری: داشتن دوستی با نتایج سلامتی بهتر همراه است.

پیدا کردن دوست شاید در ظاهر دشوار باشد اما ما این کار را از کودکی یاد می‌گیریم.

چگونه دوست پیدا کنیم؟

افراد زیادی وجود دارند که می‌توانید با آن‌ها دوست شوید. در این‌جا من راهکارهای ساده‌ای برای دوستیابی را برای شما خواهم گفت:

از ملاقات با افراد جدید نترسید: سعی کنید در موقعیت‌هایی که فرصت تعامل با دیگران را دارید، مانند کافی‌ شاپ، کتابخانه یا حتی چت کردن، خود را معرفی کنید. یک راه ساده برای ملاقات با افراد جدید، پیوستن به مکان‌هایی است که افرادی با یک هدف خاص در آن‌جا جمع می‌شوند. مانند باشگاه پرورش اندام، خیاطی، آشپزی و … .

از رد شدن نترسید: ممکن است با هر فردی که با او صحبت می کنید ارتباط برقرار نکنید. اشکالی ندارد! برخی از دوستی ها برای ماندگاری و تبدیل شدن به همراهان مادام العمر است، در حالی که برخی دیگر موقتی هستند.

دنبال افراد با علایق مشترک با خودتان باشید: به این فکر کنید که دوست دارید چه کاری انجام دهید و می‌خواهید این کار را با چه کسی انجام دهید. آیا از خواندن کتاب لذت می‌برید؟ دوستی را پیدا کنید که عاشق خواندنباشد. می‌توانید ساعت‌ها به نقد و بررسی کتاب بپردازید یا خواندن کتابی را با هم آغاز کنید.