■ با مسوولیت سر دبیر

وقتی در سالهای واپسین قرن گذشته میلادی اولین ایمیل در ایالات متحده دریافت شد روزگار ریاست جمهوری بیل کلینتون بود ،در آن روزگار هیچکس گمان نمی کرد که چند دانشجوی تیز هوش با حداقلی از سرمایه و با بیشترین ایده ی خلاقانه توانسته اند با راه اندازی نت به چنین موفقیتی(اینترنت) دست پیدا کنند اما اتفاقی بود که افتاده بود بعد از آن باز هم وقتی تلفن های همراه به بازار آمد کسی باور نمی کرد که در تنها یکی دو دهه بخش اعظمی از کارهای روزمره و برنامه نویسی ها و ... را گوشی های همراه سامان بدهد ، اما بازهم این اتفاق افتاد ه بود.

آری تا کمتر از دو دهه ی پیش  پیامک دادن امری عجیب و غریب بود، اما امروز صفحه ها مطلب را می توانید با گوش های همراهتان به دیگران انتقال دهید و در لحظه دانسته ها یتان در هر حجم و اندازه را بادیگران به اشتراک بگذارید ،همه ی این اتفاقات افتاده است و ما همه ی این اتفاقات را باور نمی کردیم .

 اما مساله باور ما نیست  مساله رشد و پیشرفت عجیب دنیاست که به مدد فناوری اتفاق افتاده است . اینک صاحب نظران و متفکران حرف دیگری می زنند ،می گویند اگر دیروز تنها دنیای ما فضای حقیقی بود و امروز علاوه بر دنیای حقیقی از فضای مجازی صحبت می کنیم  ولی باید خود را به سرعت   برای برخورد با پدیده ای جدید آماده کنیم و آن دنیای مجازی  یا متاورس است که تا چند سال دیگر متولد می شود ،دنیایی که با یک عینک و یک سنسور شما می توانید به همه مکانها سفر کنید و زمان اعتبار خود را در آن از دست می دهد ، دنیایی  که وقتی دو نفر در دوگوشه عالم بخواهند همدیگر را ملاقات کنند با عینک و سنسور می توانند با یکدیگر قرار ملاقات بگذارند. دنیایی که به شهروندان فضای حقیقی هویت جدیدی می دهد و به راستی زندگانی دیگری شکل می گیرد .

   تصور چنین پیشرفتهایی ذهن انسان را مختل می کند اما مهم این است که این اتفاقات در حال افتادن است و مهمتر از آن این است که بر روی ما و ملت ما و جامعه ی ما و نسلهای بعدی ما تاثیراتی شگفت انگیز خواهد داشت  و باز مهمتر آنست که دست ملت ما از این پدیده ها دورست و دیگران می توانند برای ما سرمایه گذاری ،برنامه ریزی و سیاستگزاری کنند .