با مسوولیت سر دبیر

دیروز بیست و دوم بهمن ماه بود و برای نسلی که در خلق این حماسه بزرگ معاصر شرکت داشته اند یقینا زنده کننده خاطرات ایستادگی و مقاومت در برابر استبدادی مطلقه و تمامیت خواه بوده و هست

به این جهت لازم است همه ی کسانی که در آن روزها بوده اند و چه کسانی که به اقتضای سن و سال در آن دوران حضور نداشته اند به خود و دیگران یادآوری کنند که دلایل بوجود آمدن آن تحول بزرگ چه بود و مردم در آن سالها که نزدیک به نیم قرن از آن میگذرد بدنبال چه متاعی بودند و آیا پس از گذر از این همه سال توانسته اند به خواسته های خود برسند ؟

در این باره باید گفت تنها سند معتبر و مورد وثوق همه ی لایه ها ی سیاسی و اجتماعی که حاصل قرارداد ملت و حاکمیت است قانون اساسی است ،قانون اساسی سندی است ماندگار از آنچه شهروندان برای آن مطالبات تاریخی خود را خواستار بوده اند بندهای قانون اساسی بیانگر ارزوهای در دل مانده ملت ایران در طول صد و پنجاه سال گذشته بوده و هست.

از منظری دیگر شاید  قانون اساسی  را بتوان در چهار کلمه استقلال آزادی و جمهوری اسلامی خلاصه کرد. استقلال به معنی عدم وابستگی به  کشورهای خارجی و نفی اغیار بوده و هست ،آزادی به معنای حق انتخاب آزاد شهروندان و جمهوریت  میزان  بودن رای ملت  به تعبیر امام راحل است و هم چنین اسلامیت به آن مفهوم که قوانین و اجرای قوانین تابع ضوابط شرع مقدس باشد. را می توان  وجه مشترک فهم همگان از قانون اساسی  ملت ایران  دانست.

بر این اساس بیست و دوم بهمن ماه برای ملت ایران یادآور خاطرات قیام حق طلبانه در ۱۲۸۵ شمسی  مشروطه  و استمرار همان  خواسته های تاریخی  در قالب انقلاب اسلامی   در زبانی جدید تلقی کرد. خواسته هایی که در آن حکومت قانون،رعایت حقوق شهروندان  و آزادی حق انتخاب در قالبی اسلامی را طلب می کرد.

یاد شهیدان انقلاب پرشکوه اسلامی ملت ایران گرامیباد.