■  با مسوولیت سردبیر

چند روزی است رمضان المبارک  مهمان دلها و سفره های مومنین است  ، رمضان ماه عبادتهای تنهایی و ماه زمزمه ها و تامل های معنوی است ،ماهی است که خداوند انسان را به بازگشت به خویشتن فرا خوانده است  و برای انسان عباداتی را توصیه کرده است که بیش از آنکه بگوید بشنود، بیش از هشیاری در خلسه باشد و بیش از شتاب، طمانینه داشته باشد.

رمضان ماه اندیشه ورزی است ، اندیشه هایی  از جنس تامل های پیامبراکرم (ص) ،آن هنگام که در شبانگاهان  صحرای حجاز  گام بر می داشت و به آسمان پر ستاره چشم می دوخت و با خود زمزمه می کرد....و یتفکرون فی خلق السماوات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا ....و در خلقت آسمانها و زمین می اندیشند  که خداوندا این ها را بیهوده نیافریدی  و.... (آل عمران – 191) تامل هایی از جنس چیستی کاینات ،آن چنان که جناب مولانا فرمود:

 از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود

به کجا می روم آخر ننمایی وطنم  

باری ماه مبارک بدان خاطر مبارک می شود که انسان در این دنیای سر گشته پر فراز و نشیب اندکی از این فرصت بهره ببرد و به کنه وجودی خود بیندیشد ،دنیای امروز فرصت های انسانها را در تنهایی با خود از آنها دریغ کرده است و هر روز که می گذرد این سرگشتگی بیشتر و بیشتر خواهد شد  پس بناچار انسانها بدنبال بهانه ای برای تنهایی با خویشتن خویش هستند و رمضان این فرصت را به آنها میدهد تا ریاحین پژمرده درون خود را آبیاری نمایند وبه خوداجازه تنفسی معنوی بدهند و تلاش کنند در دنیایی که هر یک از شهروندان آن در فناوری و مدرنیته غرق شده اند ایستگاهی برای بازیابی خود بوجود آورند .

رمضان ماه سحر خیزی دل زندگان است و ندبه ی عاشقان. ماه سراسر  سرور و بهجت و طرب  عاشقان وماه باز شدن دلهای گرفته در زمزمه های نیمه شب است که جناب لسان الغیب فرمود :

هر گنج سعادت که خدا داد به حافط

از یمن دعای شب و ورد سحری بود

روزان و شبان رمضان را به تامل بگذرانید که امام علی (ع) به نیکویی فرمود:

الفرصه تمر مر السحاب فانتهزوا فرص الخیر  فرصتها می گذرد چون گذشتن ابرها پس دریابید فرصتهای نیکو را .

 امید که فرصتهایمان را از دست ندهیم .