■ مهران دالوندی

بدون تردید بازنشستگان، صندوق تجربیات مفید و سرمایه اجتماعی مثبت برای کشور می باشند.آن ها جزو بهترین منتورها و مشاورین بوده و بسیاری از هزینه های خرد و کلان که بعلت ندانم کاری ها، آزمایش و خطا ها و...اتفاق می افتد را کاهش می دهند چراکه آن ها با تجربیات خود راه درست را به شما نشان خواهند داد.

بله به قول معروف «خوش بود چون محک تجربه آید به میان»

عدم استفاده از تجربیات آن ها باعث تنزل سرمایه های اجتماعی شده که بسیار هزینه بر تر از تامین معیشت بازنشستگان عزیز می باشد. رضایت بازنشستگان که آینه شاغلین می باشد نه تنها آن ها، بلکه شاغلین و دیگران را نیز راضی می نماید و دلسردی آن ها باعث دلسردی مردم می گردد. فرهنگیان بازنشسته1400، قریب هشت ماه است که بی صبرانه منتظر پاداش خود هستند ولی افسوس و صد افسوس که هنوز دریافت نکرده اند!!

با توجه به تورم افسارگسیخته کنونی و کاهش روزانه ارزش پول، شایسته است که در اسرع وقت و بروز محاسبه (با توجه به تورم امروز) و پرداخت گردد. در یک سکانس از فیلم سینمایی عظیم و معروف «زنده باد زاپاتا» سرهنگ به روستاییان که از ناامنی، فقر و... به ستوه آمده بودند، رو کرده و می گوید: فرزندانم بایستی صبر کنید. در پاسخ وی، امیلیانو زاپاتا میگوید: ما نان خود را با صبر درست نمی کنیم، بلکه با آرد درست می نماییم. هشت ماه انتظار فرهنگیان بازنشسته در حالیست که خیلی ها یک هفته قبل از بازنشستگی پاداش خویش را دریافت می کنند!!

دیر پرداخت کردن پاداش از یک سو و حقوق ناچیز از سوی دیگر، باعث دلسردی بازنشستگان گرامی و عدم ارایه مشاوره در امور تخصصی شده که هزینه سنگینی روی دست کشور می گذارد. بنابراین بازنشستگان فرهنگی خواهان پرداخت فوری پاداش هنگام بازنشستگی و همسان سازی هستند که باعث کمی آرامش روحی و روانی آن ها می شود. کلام آخر اینکه اگر پول نیست، برای همه نباشد و اگر هست برای همه باشد و پاداش بموقع و در زمان بازنشستگی پرداخت گردد چرا که مرگ دسته جمعی، عروسی می باشد.